BÜYÜYEN ÇOCUK
Bir çocuk vardý. Baþkalarýnýn evine gidip de sofraya oturduðunda, ev sahibinin açýklama yapmasý gereken bir çocuk.
Genelde; elimi yýkadým, temizimdir diye baþlardý cümleler. Susuzda kalsa çeþmelerden su içmezdi bu çocuk.
Ýnatçýydý. Bir kere yemem dedi mi en sevdiði köfteyi bile yemezdi.
Kin tutardý. Amcasý sýcak çay kaþýðýyla eline dokunduðu için 2 sene onunla konuþmadý. Çok önem verdiði bayramlarda bile…
Hiç yalan söylemezdi. Söylemeye çalýþmýþtý birkaç kez ama içinin günlerce acýdýðýný ve her bir yalanýn günlerce iz býraktýðýný gördü minicik yüreðinde. Öðretmeni onun için; öleceðini bilse yalan söylemez demiþti.
Yatar yatmaz uyurdu sýcacýk yataðýnda. Düþünmezdi hiçbir þeyi, düþünecek pek bir þeyi yoktu çünkü.
Sarýlmazdý, öpmezdi ve öptürmezdi kimselere. Annesine, babasýna hatta yeni doðmuþ kardeþine bile dudaklarý deðmemiþti 9 yaþýndan sonra. Sadece bir kere içinden gelip uyuyan kardeþini öpmüþtü.
Büyüðünce deðiþir dediler. Üniversite sadece titizlik huyunu geçirdi. Yine de, ayný bardaktan hala su içmiyordu. Demek ki çocuk büyümemiþti daha.
Ama nasýl olacaktý ki bu. 21 yaþýndaydý ve hala deðiþmemiþti bazýlarýna kötü gelen huylar. Kendisi seviyordu bunlarý. Arada bir zararý dokunsa da onlarlaydý iþte. Karakteriyle büyüyememiþ 21 yaþýnda bir çocuktu o.
Sonra…
Sonra baþka bir çocuk gördü. Sevdi onu. Hem de çok sevdi. Neden sevdiðini bilmiyordu. Böyle olunca da gerçekten “aþýk” olunuyordu.
Ýki çocuk birlikte büyüyelim dediler. Bizim çocuk gerçekten büyüyordu. Omuzlarý aðrýdý kimi zaman taþýdýðý yükten. Kimi zaman yüreðini ezdi yastýðýnýn arasýnda.
Önce tek bir þarkýyý günlerce dinledi. Sonra baðýrarak söylemeye baþladý þarkýlarý.
Uzun fakülte yolunda müzikler dinledi önceden dinlediklerine hiç benzemiyordu bunlar. Dinlerken de hayal kuruyordu, yaþayarak hayallerini. Hayaller acý verse de bir yanda da kocaman zevki vardý bunlarýn.
Öteki çocuða kavuþtu heyecanlý bir bekleyiþten sonra. Hayallerinin ötesindeydi bu.
Bu iki çocuk tatile gittiler Engelleri kaldýrarak. Kocamandý engeller. Çocuklar devleþmiþti, Tekmeleriyle savuruyordu önlerine çýkan her þeyi. Onlar karþýlýksýz sevdikçe birbirlerini, bir elde sislerin arasýndan çýkýp çýkýp yardým ediyordu onlara.
Öptü kýzý çocuk. Ýðrenirdi bu öpücük denen þeyden. Sadece onu öptü. Ne annesini, ne babasýný ne de küçük kardeþini. Çocuk bu güzelliði kýzda bulmuþtu, baþkalarýnda kaybetmeyecekti.
Darýldý çocuk kýza. Konuþma dedi benle. Ýnatçýydý ya… Ama bu da öncedendi iþte. Baþkalarýna yine inatçýydý. Döndü kýza konuþ dedi benle. Bunu da eritmiþti küçük kýz. Bu huyuda eritmiþ…
Kýzýn çatalýndan yemek yedi. Kýz ona çekirdek ayýkladý aðzýyla, yedi. Þiþesinde ki suyu içti. Sakýzýný bile çiðnedi. Ýðrenmedi. Hiç iðrenmedi. Güldü kendine, büyüyorum dedi.
Yaz bitti. Evlerine döndü ikiside. Bir sürü göz vardý üzerlerinde. Ahali unutmuþ aþkýn ne olduðunu. Bunlara bakýnca, gözlerine bakýnca nasýl tatlý olduðunu hatýrlamadýlar aþkýn. Kimse kýnamadý. Ayýplamadý çocuklarý.
Büyümüþler denildi.