“ne vapurlar geçerdi gözlerimizin önünden
ilki senin olsun , arkadan gelen benim dediðimiz …
sonra vazgeçip , bir sandalda beraber kürek çektiðimiz
ne vapurlar geçerdi gözlerimizin önünden
isimlerini bilmediðimiz , hiç görmediðimiz …”

iskele poyrazý desem deðil ,
bulutlar havada sanki baþka bir la comparsita ….
sayamadýk hiç , kaç damlasý düþtü yaðmurun saçlarýmýza
biliyoruz ki attýðýmýz her adýmýn altýnda bir baþka yaprak
soðuktan donmuþ avuç içlerimizde bir uzun çizgi gibi akarak
lodosa estirecekler Ýstanbul’u , içimiz çok tuhaf olacak .


“ne martýlar uçardý baþlarýmýzýn üstünden
bir kanatlarýna iþte biz , diðerlerine aþk dediðimiz ...
sarýlýp bulutlarýn kenarýna üzerine güneþler serdiðimiz
ne martýlar geçerdi yüreðimizin içinden
çýðlýklarýný dinlediðimiz , çok sevdiðimiz …”

akþamýn panayýrý desem deðil ,
balýklar karaya vurmuþ , lezzet baþka sofralarda ….
umur dýþýnda kalmýþ kedileri , açlýða doyduklarý sokaklarda
gözlerimizin içine alýp öyle seviyoruz , ellerimiz ulaþmasa da
yürekler turfanda , tezgahlar en pahalýya açmýþ çiçeklerini
ellerde güðüm , ince belli sevdalar olmuþ Ýstanbul’un gözleri .


“ne dalgalar geçerdi ayaklarýmýzýn altýndan
yosun yeþiline sen , okyanus mavisine ben dediðimiz ….
alýp elimize bir dal parçasý her damlasýna ayrý þiirler dizdiðimiz
ne dalgalar geçerdi ayaklarýmýzýn altýndan
köpüklerinde seviþtiðimiz , su gibi içtiðimiz ….”

þimdi ayrýlmanýn vakti desem deðil ,
biz biliyoruz þehirler nasýl bozulur güneþ doðduðunda ….
ama Ýstanbul olunca baþka yazýlýyor isimler camdaki buharlara
onun için bu ayrýlýklar , merhaba demektir yeni kavuþmalara
haydi vakit tamam , vapur altý lodos, üstü martý , hepsi sen
bir Ýstanbul gecesinde seni baþtan sona yeniden okuyabilsem .

.............

yaðan yaðmur sevgilinin saçlarýný ýslatýyorsa eðer o þehir biraz da Ýstanbul dur .