Sözcükler, sözlüklerde durduðu gibi durmazlar. Ateþ olur þairlerin kaleminde, ozanlarýn dilinde gönülleri yakar. Bir þairin dile getirdiði sözcükler dizisi, milyonlarca insaný yüreðinden yakalar. Redif olur, cinas olur, uyak olur kulaðý ve gönlü okþar. Bazen ahenktir,ritimdir, ezgidir þarkýlarda, türkülerde.

Bazen de sözcük söz olur, söz namustur denir. Kamus dolusu sözcük verilip de yerine getirilmeyen sözün yerini tutmaz. Yahut bir davranýþý söz olur diye çekingen davranýr insan.


Þarkýlarda, türkülerde bazen hüzün yumaðýdýr sözcük, bazen þen þakrak öten bir bülbül sesidir. Her söz þiir, þarký olmasa da her þiir ve þarký sözdür, sözcüklerin dansý teþkil eder onlarý.

Bir söz söylersiniz, sizi sözünüz ele verir. Kaç kýratlýk olduðunuz anlaþýlýr. Belki de atalarýmýz o yüzden “Söz gümüþse sükut altýndýr.”demiþler. Bir de eskiden bazý duvarlarda asýlý, kelamý kibar kabilinden beyit vardý sözle sözcükle ilgili:

“Bir söz söyle ki sözünden ibret alsýnlar.
Söz bilmezsen sükut et ki adam sansýnlar.”
Netice-i kelam, söz ve sözcük insanýn hakim olmasý gerekli unsurlar. Yunus’un dediði gibi:

“Söz ola kese savaþý
Söz ola kestire naþý.
Söz ola aðulu aþý.
Bal ile yað ede bir söz.” Söze hakimiyet ve usturuplu söylemek yaraþýr er kiþiye. Yerli yerinde söylemek gerekir. Çam devirmek veya laf ola beri gele kabilinden söylemek söz söylemek deðildir. Dilini ve gönlünü temiz tutmak yeðlenmelidir. Yoksa laf olsun diye konuþana er kiþi yerine baþka sýfatlar yakýþtýrýrlar
Ankara,28.03.2008 Ýbrahim KÝLÝK