Mabetler, kentlerin münzevi evleridir. Mabetlerin sakinleri ise münzeviler. Her münzevinin gözlerinin izi sinmiþtir mabedin duvarlarýna. Bir bakýma mabet, münzevinin fildiþi kulesi sayýlýr. Münzevi bu kulede kendi kendisiyle hesaplaþýr, hâlihazýrla geçmiþin muhasebesini yapar, geleceði tevekkül penceresinden sýzan ýþýða emanet eder.

Mabet duvarlarý, kentin çirkef ve curcunasý ile münzevi arasýnda bir hattýr. Ve mabedin kapýsý istisnasýz, kentte yaþayan herkese açýktýr. Kapýsýndan giren herkes eþit koþulda girer-genel anlamda- kýlýk kýyafet ve fizikî görünüm önemsizdir mabette. Orada geçer akçe, içtenlik,takva, ve teslimiyettir.kim daha samimi ise, kim daha ziyade teslim olmuþ ise, o bir adým daha öndedir.Pierre Cardin’den giyinmek, mevki ve makam sahibi olmak ayrýcalýk deðildir.

Mabet, kentin has odasý, kentlinin sýðýnaðý, münzevinin dergâhýdýr. Kent bunlarýn hepsini ayrým yapmadan ,þefkatle baðrýna basan, günahýyla sevabýyla kucaklayan bir anadýr.

Mabetler, günahlarýn yunduðu, yunak yerleridir. Mevlana’nýn çaðrýsýnýn neþvünema bulduðu; “gel, gel, ne olursan ol gel. ister kafir, ister mecusi, ister puta tapan ol, gel. bizim dergahimiz umitsizlik dergahi degildir. yuz kere tovbeni bozmuþ olsan yine gel ”sözünün yankýlandýðý, aksi sedanýn yürekleri titrettiði mekanlardýr.
Ankara,29.03.2008 Ýbrahim KÝLÝK