Hafif tombul kýrmýzý yanaklarý, sürekli kýzarýk gözleri, alýn kýsmý açýlmýþ yarýya yakýný beyazlamýþ kývýrcýk saçlarý, ortanýn biraz üzerindeki boyu, kendisiyle özdeþleþmiþ gözlükleri, eksik diþleri, seyrek sakallarý, insaný çileden çýkaran ses tonu, sað elmacýk kemiðinin hemen altýndaki yanýk izi, saða sola yalpa yaparak yürüyüþü ve kaba saba görüntüsüyle psikopat bir tipi andýran Hasbi, birkaç yýldýr “hurda” iþi yapan küçük bir þirkette depo sorumlusu olarak çalýþmaktadýr.

Hasbi’yi tanýyanlar, onun aþýrý þüpheci ve alýngan bir yapýya sahip olduðu konusunda tartýþmasýz ayný fikirdedirler. Þüpheci ve alýngan yapýsý yüzünden çevresindeki birçok kiþiyle iliþkileri çok yüzeysel olan Hasbi, incir çekirdeðini doldurmayacak sebeplerden huzursuz olmakta ve bu huzursuzluðunu çevresindeki hemen herkese yansýtmaktadýr. Bir þeyden memnun olduðu pek görülmemiþtir. Hasbi’ye göre ortada bir sorun varsa, bu kesin baþkalarýndan kaynaklanmaktadýr. Kendisinin hiçbir suçu yoktur.

Geçmiþindeki iniþli çýkýþlý yaþantýsýndan dolayý psikolojik olarak pek dengesi olmayan Hasbi’nin doðru dürüst konuþtuðu, sýkýntýlarýný, sevinçlerini paylaþtýðý hiçbir arkadaþý yoktur. Zaten Hasbi’yle konuþmak bir þeyleri paylaþmak, imkansýz gibi bir þeydir. Her þeyi ben bilirim havasý, her þeyi kendi bildikleriyle sýnýrlý saymasý ve kendini beðenmiþliði, bu iletiþim köprüsünü baþtan havaya uçurmaktadýr. Kendi ön yargý ve saplantýlarýna haddinden fazla kulak kesilmesi, hayatý büyük oranda maddi yönüyle algýlamasý, sadece kendi çýkarlarý ve rahatýný düþünmesi, giderek yalnýzlaþmasýna ve toplumdan soyutlanmasýna neden olmuþtur. Birtakým hesaplarla ve çevresindeki iþgüzarlarýn aklýna girmesiyle yaptýðý “mantýk” evliliðinden de umduðunu bulamayan Hasbi, bir koca olarak da çekilmez bir insan olmuþtur. Sadece çocuklarýna olan düþkünlüðü, huzurlu bir aile ortamý yaratmaya yetmemiþtir.

Hasbi’nin böyle bir kiþiliðe sahip olmasýnýn en önemli nedeni ise, hiç þüphesiz çocukluk yýllarýnda yaþadýðý olaylardýr. Hayatý boyunca kurtulamayacaðý saplantýlarý, çocukluk yýllarýndan kalma bir hediyedir ona. Maalesef onu yetiþtirmekle mükellef “kuruntu sahibi” büyükleri, anlattýklarý ipe sapa gelmez þeylerle beynini yýkamýþlar ve farkýnda olmadan Hasbi’ye en büyük kötülüðü yapmýþlardýr. O dönemlerde içine iþleyen “aþaðýlýk kompleksi” ilerde onu tedirgin, uyumsuz, karamsar, asabi ve doyumsuz bir kiþi yapacaktýr.

Hasbi, özellikle ekonomik olarak rahata kavuþtukça içinde çok gizli bir yerlerde saklý olan komplekslerinin pençesine düþmeye baþlar. Hasbi’nin bu dönemlerine baktýðýmýzda, hayattaki en önemli amacýnýn; kendini, özellikle yakýn çevresine ispat etmek, onlar üzerinde üstünlük kurmaya çalýþmak ve bir bakýma insanlara “ben güçlüyüm, varlýklýyým” mesajýný vermek olduðunu görürüz. Ýçindeki ezikliði maddi imkanlarla bastýrmaya çalýþan Hasbi, bu eylemlerinde de komik durumlara düþmüþtür. Yediðini, içtiðini dahi bir üstünlükmüþ gibi çevresine sezdirmeye çalýþmasý, verilebilecek en manidar örnektir.

Hasbi, herkese güler yüzle ve iyi niyetle yaklaþma gayretlerinde de samimi deðildir. Ýnsanlarýn gözünde iyi bir izlenim yarattýðýnda, kendini seven insanlarýn çoðalacaðýný ve böylelikle onlarý istediði amaçlar doðrultusunda rahatça kullanabileceðini düþünür.

Hasbi’nin hesaplarý maalesef tutmamýþtýr. Çünkü hayat Hasbi’ye yeni yeni sürprizler yapar. Hasbi, planlarýný altüst eden her sürprizle yýkýlmakta, ister istemez diðer planlarýndan taviz vermektedir. Ve sonunda daha fazla dayanamayacaðýný anlar. Hasbi için bunalýmlý dönemler çok yakýndýr artýk. Ama yaptýðý hatasýný geç de olsa anlamýþtýr…

Yaptýðý hatalarý masaya yatýrdýðý bir akþam, geç saatlere kadar kendi kendine konuþur. Ve odanýn içi dar gelmeye baþlar, dýþarý çýkar. Yýldýzlara bakar dakikalarca ve yýldýzlarla konuþmaya baþlar. Ve Hasbi’nin dilinden dökülen þu tarihi cümleler gece karanlýðýný adeta yýrtarcasýna yýldýzlara doðru yükselir:

Evet, biliyorum
Çok geç anladým
Kendi gölgemin gerçek ben olmadýðýný
Ve defalarca haddimi aþtýðýmý
Geç anladým
Bunca yýl beni oyalayýp
Huzursuz eden þeylerin hiçliðini
Ve tüm bunlarýn nedenlerini…

Hayýr, deðiþmem gerek
Öðrenmem gerek yaþamayý
Geçmem gerek önce kendi içimden
Ve adam gibi nefes alýp
Boþaltmam gerek içimdeki tüm kuþkularý
Ve unutmam gerek
Ne kadar unutmam gereken þey varsa…

Yarýn yeni bir gün
Yarýn yeni bir dünya
Ve yarýn yeni bir Hasbi…

Hasbi o akþam kendi kendine söz vermiþtir ama gelin görün ki deðiþmesi, bunca yýl beynini meþgul eden þeylerden birdenbire kurtulmasý kolay olmayacaktýr. Hasbi’nin kendi kendisiyle mücadelesi bitmek bilmez. Bir þeyleri düzeltmeye çalýþýrken hesapta olmayan baþka þeyler önünü keser. Çünkü koparmýþtýr bir kere hayatla baðlarýný. Düzeltmesi, belli ki zaman alacaktýr.

Hasbi daha neler yaþayacaktýr bilinmez ama bilinen bir þey varsa o da: Ellisine merdiven dayayan Hasbi’nin bir þeylere niyet etmiþ olmasýdýr. Çalýþtýðý þirketin kasvetli odasýnda her gün pür dikkat görevini yaparken, kafasýnýn bir yerlerinde de þimdiye kadar yaþadýðý her þey yeniden canlanmakta ve yaþadýklarýndan öðrendiði ne varsa, bunlardan hareketle yeni stratejiler geliþtirmektedir.

Küçük bir kaðýda kargacýk burgacýk yazýsýyla yazdýðý ve son günlerde sürekli cebinde taþýdýðý, aþaðý yukarý her gün okuduðu bu söze bakýldýðýnda belki de Hasbi’deki deðiþim arzusu daha iyi anlaþýlacaktýr:
“Hiçbir þey için geç deðildir.”