Yaðmur pencerelerle konuþmaktaydý ve ince parmaklarýyla camlarý týklatmaktaydý. Oysa içerde kadýn yalnýz ve aðlamaklýydý. Gece gözlerine düþen son umut ýþýklarýný da karartmaktaydý. Yaþamak yaðmurlu bir gecenin altýnda ve bir evin içinde dramatik sahneye dönüþmekteydi. Kadýn aðzýnda biriktirdiði bütün sözcükleri kusmaktaydý. Kendini aslan baþlý bir ceylana benzetmekteydi. Bir ormanýn ortasýndaydý. Aslanlar kendisine aç aç bakmaktaydý. Ceylanlar ise düþüncelerinden korkmaktaydý. Kükrese bedeni sarsýlmaktaydý. Böðürse baþý aðrýmaktaydý. Ot yese aç kalmakta et yese midesi bulanmaktaydý. Bir türlü kendine yaranamamaktaydý.Ne yapsa kendini bulamamaktaydý. Bir türlü mutlu olamamaktaydý.
Dýþarýda alabildiðine yaðmur yaðmaktaydý. Gece yeni düþ almýþ bir insan gibi ýpýslak penceresine vurmaktaydý. Oysa kadýn kimseyi istememekteydi. Dudaklarýna özgür damlalarýn düþmesine izin vermemekteydi. Kilitlemiþti aðzýný. Ýþkence odasýna dönüþtürmüþtü evini.
Dünyanýn sesine, görüntüsüne dayanamýyordu yüreði. Bu yüzden duymak istemiyordu yaðmurun sesini. Ýstemiyordu merhametini.
Aslan baþlý ceylana benzetiyordu kendini. Yiyip bitiriyordu kendi kendini. Kendini yiyip bitirdikçe yaþatýyordu yine kendini. Böylece var ediyordu kanýndan, canýndan, bedeninden
hayat hikayesini. Ayak izlerinde taþýyordu bütün can çekiþmelerini. Bir adým yürüse dönüp dolaþýp ayný adrese geliyordu. Aslanla ceylaný bedeninde buluþturuyordu. Ayný anda hem av hem avcý oluyordu. Kendi elleriyle kendini parçalýyordu.
Kadýn durmadan aðlýyordu. Aslýnda sakin ve sessiz bir dünyada yaþamak istiyordu. Yýldýzlara dokunmak ve ay ýþýðýnda uyumak istiyordu. Oysa inadýna inadýna yaðmur yaðýyordu. Ýnce parmaklarýný camlara vuruyordu. Kadýn hayata bir baþka pencereden bakmak istese de bu mümkün görünmüyordu. Dýþarda durmadan yaðmur yaðýyordu.
Bu yüzden alýp baþýný gitmek istiyordu. Baþý bir aslana benziyordu. Bu yüzden nereye gitse kovuluyordu. Baþýný kuma gömse bütün canavarlar bedenine saldýrýyordu. Kendini aslan baþlý bir ceylana benziyordu. Ne yapsa kendine gelemiyordu. Dönüp dolaþýp hep ayný adrese gidiyordu. Ölüp ölüp diriliyordu. Hem aslaný hem ceylaný göðüs kafesinde yaþatýyordu. Kendi görüntüsünden korkuyordu. Yüreði bu korkuyla sürekli çarpýyordu ve dýþarýda yaðmur yaðmaya devam ediyordu.