DUDAKLARIN HALA KIRMIZIYKEN ÖP

Ýþ iþten geçmeden bazý þeylerin yapýlmasý gerektiðinin en güzel ifadesi belki de budur. Bir öpücük için insan daðlarý delip okyanuslarý aþa gelmiþtir. Sevgilinin bir bakýþý için bin defa ölüm sevgiyle þükredilen bir bedeldir. Yine de en güzeli sevgiliyi dudaklarý kýrmýzýyken öpmektir. Ölüm bizi ayýrýnca o öpücük artýk baþka bir öpücüktür.

Öpücük üzerine bir iki laf etmek istiyorum.
Vatan bir sevdadýr. Demokrasi yaþadýðýmýz bu çaðda vatan sevdasýnýn olmazsa olmazýdýr.
Krallýklarýn ve diktatörlüklerin çaðýmýz toplumunun hýzla yeniden ve yeniden þekillenen ihtiyaçlarýna cevap vermede çok geri kalmasý üzerine, bugün elimizde demokrasi tek yönetim biçimi olarak kalmýþ durumda..
Demokrasi…
Bazý kelimelerin ne anlama geldiðini bulmanýn en güzel yolu kelimenin köküne inmektir.
Yunanca olan kelime birleþik bir isimdir. Halk ve iktidar kelimelerinden gelir. Halkýn Ýktidarý
demektir.
Kelime budur. Kavram budur. Bizde durum nedir.
Efendim Demokrasiyi bize getirme çalýþmalarý rahmetli Ata’yý belki de düþman ordularýndan daha çok zorlamýþtýr. Çünkü halk Son Dönem Osmanlý zamanýnda bilgi ile az, yozlaþma ve yanlýþlarla daha çok beslenmiþtir. Okuma yazma bilen az, kendisi ve geleceði için neyin iyi olduðunu bilen daha azdýr. Atalarýmýza saygýsýzlýk olarak almayýn; kýsaca cahil ve yetersiz bir kitle vardýr ortada.
Genç Cumhuriyet iþte bu koþullarda doðdu. Bir devrimle doðdu. Dünyadaki devrimlerin çoðunda devrim tabandan yükselir. Dayanacaðý geniþ halk kitleleri vardýr. Kurtuluþ savaþý sonrasýnda Padiþah olmayý seçmeyen Atatürk, Cumhuriyeti yani zor olaný seçti. Tabaný zayýf bir devrimi halka anlatmak ve halka demokrasiyi sevdirmek için çabaladý. Çok partiye geçmeyi denedi, denedi, denedi… Halkýn demokrasiye alýþmasý o kadar kolay deðildi. Nesiller hala padiþahý ve halifeyi hatýrlýyordu.
Ýnsan beyninin ilginç bir özelliði, geçmiþi hatýrlarken acýyý ve kötülüðü çabucak unutmasý, iyi þeyleri daha parlak ve ön saflarda hatýrlamasýdýr. Ýnsanýn doðasýndaki bir savunma mekanizmasýdýr bu.

Asýl söylemek istediðim noktaya gelmekteyim.
Demokrasinin inþasý her ülkede zaman ve çaba ile olmuþtur. Bizdeki de bundan farklý olmayacaktýr. Lakin bizim demokrasi sürecimiz sürekli frenlere basýlarak yavaþlatýlmaktadýr.
Darbeler de bu frenlemelerdendir. Hangi darbe haklýydý hangisi deðildi tartýþmasýný gereksiz buluyorum. En iyi niyetli ve gerekli darbe bile cerrahi bir operasyondur ve hasta için son seçenektir, acý bir seçenektir. Öte yandan en kötü niyetli darbe bile öyle her þey güllük gülistanlýkken meydana gelmemiþtir. O darbeye meydana gelme sebebi veren siyasi, sivil bir durum olmasý þarttýr. Ateþ vardýr, duman çýkmýþtýr. Ateþi yakanlar duman istemiyorsa ateþi yakmayacaktýr.
Demokrasi serüveninde bu ülkenin baþýna gelen kazalarýn birinci ve yön belirleyici sorumlusu siyasi iktidar = sivillerdir. Kendinizi hiç saða-sola vurmayýn, hepiniz bu yolda suç ortaðýsýnýz.
Türkiye’nin bugün içinde bulunduðu durumdan halký deðil siyasi partileri sorumlu görüyorum. Ýktidarý ve muhalefeti ile pek az hükümet dönemi günahlarý kadar sevaba sahiptir ve çoðunun günahlarý sevaplarýný birkaç on misli katlar.
Bugünün siyasi parti yasasý halkýn kendini yönetmesine imkan vermez. Padiþahlýðýn bir uzantýsýdýr. Güç savaþlarý yukarýdaki zengin ve nüfuzlu insanlarýn oluþturduðu bir tabakada cereyan eder ve halk bu kiþilerin; parti baþkanlarýnýn, hazýrladýðý listelerdeki milletvekili adaylarýna oy verir. O milletvekilleri de kendilerini aday gösteren baþkaný seçerler. Sonra o Baþkanlar kendi aralarýnda iktidar savaþý verirler. Bu halkýn kendini yönetmesi deðildir. Bu halkýn kendini yönetmesi aldatmacasýdýr.
Bu aldatmacayý bile o kadar beceriksizce sergilemektedirler ki iþler çýðýrýndan çýkmakta ve sonunda asker kýþlasýndan çýkýp ortalýðý toplamak zorunda kalmaktadýr. Sonra da vur abalýya. ASKER yaptý! Suçlu asker!
Hadi len..

Arkadaþlar, asker siyaset ve mülki idare için eðitilmemiþtir. Askerin öncelikli eðitimi yurt savunmasýdýr. Asker savaþmak için, askeri metotlarý eksiksizce uygulamak için, yurdunu Anayasada ifade edilen þartlarda savunmak için vardýr. Tankla trafiðe çýkmak sorun yaratýr. Elli tonluk demir yýðýný geçtiði yerden en yavaþ geçiþinde bile yeri titretir, asfaltý kazýr, iz býrakýr. Trafik karýþýksa bazý arabalarýn ezilmesi de kaçýnýlmaz hale gelebilir.
Kýsacasý, birileri iþini doðru yaparsa tanklar trafiðe çýkmaz. Tanklar trafiðe çýkýyorsa da þunu sormak gerek: Tanklar neden trafiðe çýktý? Buna kim meydan verdi?

Bu yazýyý okuyan birileri varsa lütfen þunu kendinize sorun; Türkiye’den çok daha kötü durumlardaki, geri kalmýþ, kaynaklarý kýsýtlý ülkeler çok deðil üç ila beþ yýl içinde hissedilir derecede iyileþirken, biz halk olarak neden uzuuuun yýllardýr acýlar içindeyiz? Bütün iyileþmeler zengin kesimde kalýrken alt katlara inen vanayý kim kýsmaktadýr? Hýrsýz kimdir?
Bu ülkeyi ilk kuranlar borç almadan, Osmanlýnýn borçlarýný ödeyerekten, diþleri týrnaklarý ile bir ülkenin temellerini atýp ilk iki katý çýktýlar. Biz hala o iki katta oturmaktayýz. Baþka týk yok..
Dudaklarýmda hala kan varken güzel günler görmek istiyorum. Dudaklarýmýzda hala kan varken güzel günler görmeyi hepimiz hak ediyoruz. Bu ülke, bu topraklar, bu halk bunun için gerekenlere sahip. Damarýmýza yapýþanlar kanýmýzý öyle acýmasýzca, öyle amansýzca emiyorlar ki bir türlü ayaða kalkýp silkelenemiyoruz.

Vatanýn baðrýna düþman dayamýþ hançerini,
Yok mudur kurtaracak bahtý kara maderini?

Uzun zamandýr bu dizeye;

Vatanýn baðrýna düþman dayasýn hançerini,
Bulunur kurtaracak bahtý kara maderini!"

..Diye cevap verecek baþka Mustafa Kemallerin eksikliðini çekmekte bu halk.
Vatanýný seven, halkýný seven, yöneticiler istiyorum. Ýþ bitirici yöneticiler istiyorum.
Bu ülkeyi yönetenlerin aslýnda yönetim adý altýnda hizmet ettiklerini hatýrlamalarýný istiyorum. Efendi deðilsiniz. O koltuk kölelik makamýdýr. Yetmiþ milyon insana hizmet etmekle yükümlüsünüz. Bu iddia ile o makama ulaþtýnýz. Ýþinizi yapmazsanýz yetmiþ milyonun iki eli yakanýzda. Yüzkýrkmilyon el yakama yapýþacak, diye bir düþünün. Korkaklýða, dinlenmeye, tembelliðe, kaytarmaya, karnýmýz açken baþýmýza örttüðümüzle uðraþmaya hakkýnýz yok.
Ciddi ciddi þuna þaþýrýyorum, bu kadar potansiyeli olan baþka bir ülke olsa þimdi ABD ile baþa güreþiyordu, süper güç olmuþtu. Biz hala üçüncü dünya ligindeyiz. Bunun sorumlularýný da sýnýrlarýmýzdan dýþarýda aramaya gerek yok.


Burada yazýmý sona baðlarken, AKP kapatma davasýyla ilgili kimi basýnda çýkan Yargýçlara yönelik taraflýlýk suçlamalarýna bir parantez açmak istiyorum.
Her canlýnýn kendini savunma hakký vardýr. Bu yolda gerekiyorsa yaralar, gerekiyorsa öldürür. Hiçbir canlý kendini savunurken can aldý diye suçlanamaz. Her canlýnýn var olma özgürlüðü vardýr ve bu özgürlüðe uzanan her el ayný þekilde karþýlýk görmeyi göze almalýdýr.
Devletler de canlýdýr. Doðar, büyür, yaþlanýr, ölürler.
Devletlerin bünyesindeki organlardan biri olan yargýnýn öncelikli görevi yasalarý uygulamaktýr. Bunu uygularken adaleti gözetecektir elbette. Adalet haklýnýn yanýndadýr. Adil olan yargýnýn içinde bulunduðu canlýyý gücünün yettiði son noktaya kadar savunmasýdýr. Canlýlarýn hayatta kalma hakký kutsaldýr. Kendini yok etmeyi amaçlayan bir düþmana karþý kullanacaðý yöntemler sorgulanamaz.
Bu þuna benziyor; Dost bildiðiniz birisine evinizin kapýsýný açmýþsýnýz, adamý babanýzý öldürmek için gýrtlaðýna yapýþmýþ yakalýyorsunuz. Bu adamýn misafirliði, misafirlik kurallarýný ihlal ettiði anda bitmiþtir. Artýk bu adam evdeki yabancýdýr. Evdeki düþmandýr. Bütün ülke yasalarý ev sahibine evine giren kötü niyetli kiþiye karþý güç kullanýmý hakký verir. Ben de bu hakký sorgulayanýn kimin tarafýnda olduðunu sorgularým. Hýrsýzdan yana mýsýn yoksa ev sahibinden mi?