‘Çabalamaktan yoruldum’, dedi Boris Mayakovskiy, ‘Ýnsan ne için çabalarsa yorulmaz ki?’ Erkek erkeðe düzüþtüðü oðlanlar geldi aklýna birden. ‘Demek ki’, dedi iç geçirerek, ‘Doðal olan bir çaba, yoramaz insaný, terletse bile.’

Taþaklarýnda ayaklanan hayat enerjisi, penisini yerinden hoplatmaya yetti Boris’in. ‘Lanet olasý el kremi, aradýðýmda nerede olursun?’ O an, el emeðiyle yapýlan hiçbir þeyin, taþaklara ve insan nesnelliðine zarar vermemesi gerektiðini kavradý, mastürbasyonu imkânsýz kýlan bir el kremi yokluðu, kapitalist verimlilik yöntemlerinden daha sahiciydi, fakat yoklukla varlýk, oradan da varlýkta yokluk ve piyasa arasýnda bir iliþki olduðunu fark etmesin mi Boris?

‘Yalnýzca rahatlamalýyým’, diye düþündü. Penisini eline aldý ve ileri geri bir makine kayýþý gibi oynattýðý zevk üretim bandýný, yani elini gözlemlerken, yoldan geçerken rasgele tanýþtýðý bir arkadaþýnýn ecinniler gibi fýsýldadýðý sanatkâr kulaklarýna, beklenmedik ‘Ne için yazýyorsun?’ sorusu geldi aklýna. Ona göre cevabý basitti: Yazmadýkça kadýnlar vermiyordu ki!

Gülümsedi. En nihayetinde bir þairdi. Ne demekti bir þair? Bir özlü sözler pezevengi, kocasý olan þiirlerini yayýnevi sahibine pazarlayan. Þair olmak, çok-eþli bir kelime tutkunu olmak demekti, eðer ünlü biri olmak istersen.

Bir þey daha biliyordu þairlik hakkýnda; þair, eþek zikine binmiþ bir uyuþturucu müptelasý olmalýydý. Burada eþek ziki hülyalarý, uyuþturucu müptelasýysa sürrealist bir bilinçaltý arkeologunu çaðrýþtýrýyordu, o da farkýndaydý, saçmaydý. ‘Saçmalýyorsun, dostum; hiç kimse penisinin üzerine kazýmaz þiirlerini!’. Yine de içindeki soytarý þöyle fýsýldadý kulaðýna: ‘Saçmalayýn dostlarým; sistemin öznel aklýna kapatýlmak yerine; düþlerinizin, evhamlarýnýzýn ve daha iyiye olan özlemlerinizin biliþsel hapishanesine saldýrýn! Biliþsel olaný, bilinçaltýyla yýkayýn ve kim diyorsa ki saçmalamadýðýný; yýðýnýn sözcülüðünü yapýyordur o; yýkýn nesnelliðin týmarhanesini! Saçma olan, özgürleþtirir!’

‘Tüm edebi akýmlara açýðým!’ diye düþündü Boris, ‘ben yazýnsal bir omniseksüelim; tüm kelimeler ve kavramlar bana mazoþistik bir haz verir tartýþýrken; yeter ki tartýþtýðým kiþi konusunda gerçek bir otorite olsun; kapatsýn saçmayý fare deliðine ve kutsasýn sistemin nesnelliðini bir kara cüppeli Stalinist parti genel sekreteri misali!’. Durdu ve henüz saf var oluþa akmamýþ döllerine seslendi doðruca:

‘Böyle zamanlarda Freud gelir aklýma, tam olarak da taþaklarýmý avuçlarken; akýldýþýný içeri almalý, aklýn akrep kadranýnýn cehennemi gösterdiði boylamda. Nevrotikler, psikotikler, fahiþeler, gayler ve uyuþturucu müptelalarý; sizler estetik tapýnaðýmýn kutsal orospularýsýnýz! Sizin varlýðýnýzda görüyorum ben akýldýþýný ve sistem dýþýný; molekül bazýnda sosyalistlersiniz sizler hayatlarýnýzý yaþarken. Sosyalizmi de, faþizmi de ayný reyonda pazarlayan kitapevi kapitalizmi, tutarlýlýða düþman ve çeliþkiye hayran, baþtan ayaða antagonizmaya bulanmýþ olduðu için deðil midir ki; borderline kurumsal bozukluða sahip bir sistem olarak kutsanmýþtýr Marx tarafýndan!’

Yüzünde orgazmik ve ritmik bir gülümseyiþ salýnývermeye baþladý birden Boris’in. ‘Orgazm oluyorum, öyleyse varým!’ diye düþündü Boris. ‘Düþünce titrer ve kaybolur bütünselliði tamir edemezse; oysa tam olarak titrediði içindir ki tamire ihtiyacý vardýr cinselliðin! Ne düþünce, ne aþk, ne entrika! Var mý daha gerçek, daha derin ve daha yaþamsal-pratik bir duygu, var oluþu bir kene basitliðiyle emdiðimiz?’

‘Seviþirken ne de basit hayvanlara dönüþürüz bizler; kýpkýrmýzý cinsel fanatikliðin tutkunu olduðumuzda. Oysa ahlaktýr ki bizi sistemin öznel aklýna kapatýp; zihnimizdeki faþizmi yaratan! Ahlakýn sahibi düþünür büyük bir doðrulukla: ‘Ahlak, her yerde ve her þeye kadir devletten baþka bir þey deðildir!’. ‘Her yerdedir, çünkü kafaný koparamazsýn ve her þeye kadirdir zira evhamýndan kurtulamazsýn!’

‘Oohh orgazm, Cennette asýlý göksel ayna çatlayacak þehvetli güzelliðinden! Ne de hasis bir ayrýlýk geçiyor aklýmdan, menim yeni benlere akarken; ‘Dur, gitme’ diye yalvarmalý basitçe ve içten bir biçimde, hayat, hayat doðurmaya doðru yol alýrken.’

Çok sýkmýþtý penisini, birden kopmasýn mý sihirli bir yolculuða çýkarýrken Boris’in zihnini? Ayrýldý ve yere düþtü, kuyruðunu býrakýp kaçan bir kertenkele gibi nereyeydi böyle?

Birden sokaktan gelen sese kulaðýný kabarttý: ‘Taze penislerim var; yýpranmaz, yýrtýlmaz; hepsi aðzýmda, taze penislerim var!’.

Pencereye koþtu Boris, baðýrdý sokak satýcýsýna: ‘Bana iki penis kap gel, aðýz dolusu olsun!’

Kapýyý açtý, karþýsýnda duran seksi bir erkeðin dolgun göðüsleriydi gözünü dikip, kadýna baktýðýnda. Bir süre muhabbet ettiler. Parayý uzatýp, penisi alýrken sordu Boris: ‘Aðzýnýz çok iyi laf yapýyor; ne mezunusunuz acaba?’

Genç çocuk cevap verdi: ‘Felsefeciyim’.

—Korkarým felsefecilerden, edebi düzeyde psikiyatrcýlýk oynar onlar; ‘akýl’larýný konuþturduklarýnda; hem kim oluyormuþ Aristo da, ayýrýyor doðruyu yanlýþtan, benim adýma ve mantýk kurallarý ismi altýnda?

Genç hermafrodit düþündü ve cevaben dedi ki:

— Felsefeci aðzý penis dolu olan bir adamdýr, bu iþi yapmakta zorlanmýyorum dolayýsýyla. Ne penisler geçti aðzýmdan, okurken post yapýsalcýlarý; Marksistlerin ellerine verdiði! Zira kuramsal bir penistir çoðu ideolojiler, erkeklere ait olan ve kadýnlarýn oynadýðý yazýnsal-yaþamsal dünyalarýnda! Ah dostum, gülüyor musun? Ne çok özledim ölürken gülmeyi!

Boris cevap verdi hemen:

—Penis alýrken, kaptýrmayayým testislerimi! Felsefeci bir hýrsýz gibidir, sever insanlarýn inançlarýný çalmayý. Felsefe ayrýldý beridir yaþam oyunlarýndan, kaptýrdý kendisini pazarlama kutsal savaþlarýna. Penisi ayýrdý ve simularklarý aldý aðzýna.

Genç erkek cevap verdi:

— Ýþ adamlarýna felsefe öðretirim ben, geceleri beni becermelerinden az evvel. Testislerini kapmak deðil, kapýlmaktýr senin kýrýk penisine gecelerimin korkulu kâbusu. Baðlanma dýþ dünyaya; baðlamasýn seni sonra aþk romanlarýna, bir parça mutluluk satýn alma umuduyla!

Vedalaþtýlar. Kapýyý kapattýðýnda, içine dolan özgürlük hissi, Boris’i yiyip, bitirmeye baþlamýþtý. Öyle ya, penisi olmayanýn sikme özgürlüðünden bahsedilebilir miydi?

Tuvaletin karþýsýna geçti ve yeniden baþladý 31 çekmeye. Biz erkeklerin ellerimizi penislerimizde ileri-geri ittirmemiz gibi, ileri-geri ittirir yaþam bizleri. Orgazm, orgazmý izler; týpký iþçi bir babanýn oðlunun yaþamýnýn, babasýna benzemesi gibi. Ve eðer penis kopmazsa kökünden, iþçinin oðlunun eli gibi gidip gelecek bir ileri, bir geri; aþýrý-üretim döngüleri misali, geçecek yaþam sevincimizin ve en ufak lükslerimizin dahi üzerinden buldozer gibi.

‘Çabalamaktan yoruldum’ dedi Boris ve baþladý çalýþmaya elleri bir ileri, bir geri…