...ve nasýl oluyorsa,bu þehre baðlýlýðýmý saðlayan tüm sebepler,baþka þehirlere de baðlanmamý saðlayabilecek sebeplere dönüþüyordu birer birer.Bu þehirdeki mutluluklarýmýn adý,henüz yaþanmamýþ þehirlerde umut olabiliyordu mesela.Bu þehirde sevindiðim her þeye sevinebilirdim baþka bir þehirde de.
Baþka þehirlerde de gülebilirdim,burada güldüklerime.
Elbet gülmeyedebilirdim , öyle ya ,hiç tanýmadýðým bir þehre nasýl güvenebilirdim? Ama yine de... Umut ya bunun adý, verebilirdi bana sevinçlerimin aynýsýný! Bambaþka bir þehirde de,özlediklerimi görüp, sevinebilirdim.Baþka bir þehirde de,bir akþamüstü, bir çay kaþýðýnýn çay bardaðýyla buluþmasýnýn o neþeli sesinin, duvarlara çarpýp geri geliþini, gözlerimle görebilirdim.Baþka bir þehrin kaldýrým taþlarýný sayarken de hayaller kurabilirdim.Akþam güneþinin vurduðu bir masada,sýcak bir kahvenin dumanýna karýþan sohbetler yapabilirdim baþka herhangi bir þehirde.Ve yine o herhangi bir þehir,tüm sokaklarýný açabilirdi bana yürüyerek eskitmem için.
Baþka bir þehir,bu þehrin verdiði tüm sevinçleri verebilirdi bana! Peki ya acýlarý?.. Baþka hiç bir þehirde,babam ölemezdi mesela bir kez daha.Baþka bir þehirdeki hiç bir sokak,babamýn ölmeye gittiði sokak olmayacaktý.Yýllar önce kendisiyle karþýlaþtýðým bir köþe baþýnda hayaliyle karþý karþýyayken þimdi,baþka bir þehirde hayalim deðil,dualarým olacaktý o.Anýlar dualara dönüþecekti dilimde onu anarken.Her köþe baþýnda büsbütün bir acýyla yüzleþmek yerine,yalnýz kendime düþen payý alýp,gidecektim bu acýdan...
Ýþte,böyle baþladý bir þehrin terkediliþ öyküsü.Henüz kararlar arefesinde,bir özne bir yüklemden ibaretken her þey,birden bir öyküye dönüþtü.Dönüþmek deyince, yýllar önce yazýlýp çizilmiþ satýrlar belirdi gözümün önünde,sanki dün gibi kalemimin ucunda asýlý cümleler,"Gidiþ-Dönüþ" yazdýðým þiirler..."Dönüþ" kýsmý çok anlamsýz geldi düþündüklerimden,biraz düþününce.
Ve iþte böyle düþününce,hiç zor deðildi aslýnda bir þehri terk etmesi! Ýçinde barýndýrdýklarýyla birlikte terk etmediðin sürece...Ve son dileðim,zamansýz terk ediliþlerin haberini zamansýzca duymamak olacaktý,bir þehri terk ederken...

Betül Yiðin