Ne yapayým
Yine gönlüm bir hicrana gark oldu
Hislerim soldu, sinem keder doldu

O zaman
Ruhum kendi inhisarýnda dem buldu
Kalbim ki itminanlýðýnda sorgulandý

Halimleyim
Demem kimseye bir söz dahi eylemem
Ben kendi halimleyim sözlüyüm bilirim

Bu zaman
Kendi efkârýnda bir garib seferin eriyim
Aþk için kefilim, onun için çile çekerim

Caný
Tenden eden, bedeni arzulardan geçiren
Heveslerim için sen asla þekillenme diyen

Hal bu ki
Kalbi itminanlýk dirliðinde yaþanýr o gizem
Ser verip sýr vermeyen edep içinde izlenen

Seyrinde
Su nasýl akar, kendi yolunda güzeldir bahar
Kar yaðar kefenler içinde ne berivanlar açar

Uzanan
Daðlar, umman içinde esrar perdesini aralar
Kaval niye acý çalar, sine niye yaratanýný arar

Bir an
Sen bilmeden her ne eylersen bir vakte kadar
Mühleti itibardýr çünkü nasibi rahmet akacaktýr

Muhakkak ki
Ýnsan bunun için vardýr tahammül sýrrý ondadýr
Sevgi, ön yargýsýz temaþa eden güzide canlarýndýr