Bir aðýt duyulur uzaklardan
ne duyan var ne de bilen
aslýnda var da yok...
Çaresiz dönüverir gözler yere,
baþlar avuçlara gömülür.
Bir feryat yýrtar göðü
kaldýrýmlar kan....
yere savrulur küçücük eller
bir el yüreðinde,kocaman.
Yaný baþýnda çaresiz gözler,
Yok artýk gökyüzünde yýldýzlar
umutlarla söndü birer birer...
Kuþ sesleri yerine yankýlanan kurþunlar
büyüklerin hayaliyken þimdi çocuk olmak,
çocuklarýnsa hayali, þimdi büyümüþ olmak.
Çünkü ölüm varken büyütülmüyor çocuk
çünkü ölüm varken büyüyemiyor çocuk...
Bir aðýt duyulur uzaktan
ne duyan var ne de bilen
aslýnda var da yok...
Soðuk bir taþ okþar þimdi baþýný
Toprak söyler ninnisini...
Ne için? Kime?
Oysa hakkýydý çocuk olmak...