Muzip Aðaç

eðer bir aðaç olsaydým,
gündüz dallarýyla güneþle gülen,
gece yýldýzlarla seviþen.

sonbaharý dörtgözle beklerdim;
içten- içe can suyu kaynayan gövdem,
eteklerinde uçuþan yapraklarý gördükçe,
buruk bir sevinçle sýzlar,
yeni yarýnlara yer açan dallarýma,
minnetle bakardým.

eðer bir aðaç olsaydým,
çokta tasa etmezdim,
açýk denizleri görmeyi.
beni kucaklayan rüzðar
göz olurdu ruhuma.

baharda yeni ufuklara yol açardým.
bir deðil - bin yaþam filizlenirdi dallarýmda..

ama günün birinde seni görseydim,
durup soluklansaydýn gölgemde...
tüm köklerimi koparýp derinlerden,
sana koþmak isterdim..