Ne çok þey anlam taþýrdý bir zamanlar...
Dalýndan koparýlmaya hazýr bir kýrmýzý dut,
Birinin üzerine atlayýp kendisini uzaklara sürüklemesini bekleyen kirli paslý,ufak tefek bisikletim...
Sokaklar...Hele çýkmaz olanlarý...
Sonra futbol oyunlarýmýz,çekiþmeli tek kale maçlarýmýz...
Mahallemizin vazgeçilmez simasý HALÝL DEDE'miz...
Çýkmaz da olsa tadýna doyum olmaz sokaðýmýz...
Kömür ocaðýnýn çok sesli haylaz köpeði...
Tenimizden çok yüreðimizi ýsýtan güneþ...
Bahçedeki ceviz aðacýnýn mis kokulu serin dallarý...
Sokak baþlarýnda kýsakollu bekleyiþlerimiz...
Saflýðýmýz...
Hani her þeyden habersizliðimiz...
Ve biz....
Bir çocuk yüreðiyle yaþamaya çalýþsak da her þeyi,
Aceba olur mu eskisi gibi?
Babamýn eve geliþini her akþam beklesem yine pencere önlerinde...
Bir motor uðultusu iþitir iþitmez babamýn sýcak kollarýnda bulsam kendimi...
Sonra sabaha açýversem gözlerimi,
Arka frenleri tutmayan açýk yeþil bisikletimle,
Annemin tenbihleriyle beraber sýkýþtýrýverip parayý cebime,
Kývýrcýk Bakkaleyise'nden iki ekmek istesem,
Henüz tenine kötülük uðramamýþ ellerimle... Bisikleti tek kolla sürebilmenin haklý gururuyla yudumlasam,
Sadece sabah kahvaltýsýna özel az demli,soðuk su katýlýmýþ bol þekerli çayýmý...
Sonra öðlen oluverse...
Ve Halil Dede belirse iki uçlu dar sokaðýn ufuklarýnda,
En hýzlý koþup O'nun elinden ilk tutan olabilme telaþesiyle adýmlasam,
Yarý asfalt,stabilize,patika yollarý...
Aceba o zaman her þey eskisi gibi olur mu?
Ne dersiniz??????