Küçüldükçe büyüdüm aslýnda...


Saatler durmuþ..
Zaman akmaz olmuþ kime ne
Arayan soran yokmuþ
Kapý çalmaz olmuþ yalnýzlýk sarmýþ ölümüne..

Bir sessizlik korkutucu bir huzur dolmuþ
Ayak sesleri kesilmiþ bir tek kokusunu býrakmýþ
Esintilerin savurduðu bir bulut gelmiþ
Karalarýyla boþ odamý boyamýþ...

Olmayan sesler duyulmuþ
Karþýmda küçük bir kýz oturmuþ
Çekik gözlerini üzerime dikmiþ nefretini belli etmiþ
Bir varmýþ bir yokmuþ diye masallara baþlamýþ
Evet demiþ ki..

Bir varmýþ bir yokmuþ
Güzelliðimi mahveden bir kýz varmýþ
Büyüdüðümde içimdeki hayallerimi öldüren
Acýmasýz bir kýz yaþarmýþ...

Korkuyorum küçük kýz bakma bana öyle
Zaten odam yeterince boþ
Duvarlarým olabildiðince loþ
Beni suçlama ben seni içimde güzel büyütmek isterdim
Ama olmadý...
Ýzin vermediler buna
Pembe elbiseni sakýn çýkarma siyahlar yakýþmaz sana
Özür dilerim sana yaptýðým her hata için
Her yanlýþ için
Sana söylenen her söz için...

Birden konuþurken kayboldu küçük kýz
Aðlayarak uzaklaþtý gözlerimin önünden
Bir þizofrenin anýlarý kitabý geldi gözümün önüne
Sadece kitaplarda olur böle þeyler mümkün deðil...

Ya da mümkün olabilir mi ?...
Yok üzmedim ben seni küçük kýz
Karanlýklardan korudum seni gerçekten gücüm bu kadarýna yetti
Beceremedim mi yoksa...?
.....
....
...
..
.
Beceremedim...
Bunun için senden ömür boyu özür dilerim...
Affet