NEDENÝNÝ SORMA

Nedenini sorma
Çünkü bende bilmiyorum…
Üzülmenin yararýnýn olmadýðýný
Açýk yaralarýn sarýlmasa bütün vücuda yayýlacaðýný
Daha on sekizimde öðrenmiþim…

Bir yandan ne kadar acý
Bir yandan ne kadar güzel
Biryandan ne kadar acýmasýz hayat…
Neden insanlar hep mutluluðun peþinde
Neden hep iyimser?
Mutlu olmak Allah’ýn bir lütfü mü?
Yoksa yapýlmasý gereken bir emir mi?
Saçma ama merak ediyorum bazen
Bazen diyorum ki kendi kendime
Neden gülmek için bu kadar eziyet?
Bir tebessümün peþine düþerken
On hýçkýrýþ çýkar karþýna…

Ama yinede kýyamazsýn ona
Elde etmek için onu
On ne kelime bin haykýrýþ istersin
Sadistçesine…
Sen mi elinde tutarsýn onu
O mu seni esir alýr bilinmez
Zaten zor olaný sever insanoðlu
Nankörcesine…

Çok kýrdýn kalbimi
Sevmedin belki de beni ama
Ne biliyim insanoðlu her þeyin
Kibarýný sever ayrýlýrken bile…
Sevdiði arkasýndan tek söz söylemesin ister…
Çok mu þey ister o da bilinmez
Ama sevgi bitse de saygý tükenmez…


Üzgünlüklerimi kapattým kalbimin
Þu büyük güzel Ýstanbul’a
Kýymetini bilememiþim a güzelim
Sen benim için meðer ne kadar deðerliymiþsin…
Aðlarken çocuðunu avutan bir anne gibi
Sarmalamýþsýn beni yýllarca bilememiþim…


Belki bir gün olur ya
Bir umut var içimde belki bir gün Ýzmir’de
Senin gibi sever beni…
Sarýp sarmalarda zýrhlarýyla korur kalbimi…