Üç kiþi bir arada gezmek yasaktý.
Biri gelir uyarýrdý:
Daðýlýn lan!
Etüdlerde malum kitaplar okunacaktý ve ezberlenecekti.
Sonrasýnda sözlü sýnav vardý:
...imz nedir?Anlat!...
Sýkýysa anlatma...
...ýk nedir?Say...
Sýkýysa sayma...
Marþlar söylenecekti,avaz avaz.
Gün doðdu hep uyandýk denilecekti...
Ya da Çýrpýnýrdý Karadeniz...
Ýstersen söyleme.
Biri dürterdi arkadan:
Baðýr lan,ses gelmiyor
O gün bu gündür marþ söylemekten nefret ederim.
Ýstiklal Marþ'ým hariç tabii.
O gün bu gündür þarkýlara,türkülere bile iþtirak etmem.
Ýstenilen kitaplarýn okunmasý bile yasaktý.
Kemalettin Tuðcu okuyor diye bir arkadaþým fena dayak yemiþti.
Diðeri ise Ýnce Mehmet okudu diye.
Hatýrlamaya baþladým iþte ben de o günleri.
12 Eylül öncesini.
Yukarýdaki sorulara benzer bir soruyu bildiðim halde bilmediðim
kabul edilmiþti jüri tarafýndan ve sayýsýz tekme ve yumruk cezasýyla
cezalandýrlmýþtým rüzgarlý bir nisan gününde.
Tam bir hafta mosmorlu gözlerle seyreylemiþtim baharýn güzelliklerini.
Bazýlarý takýlmýþtý bana:
Gözlerine makyaj mý yaptýn?
Ýçimden en sunturlu küfrü o gün etmiþtim sanýrým.
Hatýrla diyorum kendime.
Bunlar geliyor aklýma.
Rüzgarlý günler.
Rüzgarlý tepeler.
Okulumuz tepe bir yerdeydi,rüzgarý hiç eksik olmazdý,sert eserdi hep.