Kaç kelimelik adamsýn sen.Aklýnda fikrinde birkaç kelime.Ayþe isen Ahmet diye diye tutturursun.Mahkum edersin kendini o isme.Ahmet isen aðlarsýn her gece Ayþe Ayþe diye.Aþký yaþarsýn sýð düþüncelerinle.Ýki kelimelik bir aþktýr seninki.Seni seviyorum dersin ötesine geçemezsin.Takýlýp kalýrsýn öylesine.
Bir balýða benzersin aslýnda.Hayatýnda bir su vardýr bir de fanus.Ýki kelimelik bir hayat yaþarsýn böylece.Gidemezsin baþka yere.Baþka dünyalar senin için bir ölümdür. Baþkalarýnýn elinden yem yemek büyük bir ödüldür.
Ruhun ve aklýn teneffüs etmez.Sonsuzluðu ve özgürlüðü yaþayamadan çalýþýrsýn habire. Etiketlerden etkilenirsin.Böylece komutlara alýþýrsýn hece hece.Marka giyersin ama gömleði yanlýþ iliklersin.Seni uyardýklarýnda kendine anca gelirsin.Mütemadiyen kendini kontrol edemezsin.Kendini tek boyutlu ve iki üç kelimelik bir dünyaya hapsedersin.
Ýçine düþtüðün bu sýð hayattan derin ve masmavi düþünceler üretemezsin.Þiir yazsan da, roman yazsan da asla iki kelimeden öteye gidemezsin.Bir çukurun içinde ya da fanusun derinliðinde yaþayýp gidersin.Üçüncü kelimenin varlýðýný bilmezsin.Kendini tekrar edersin.Suyu ve fanusu ezberleyip gidersin.Sonra yaþadým dersin.
Tat vermez sana erik.Yüzünü ekþitip durursun.Çünkü hayattan tat almasýný bilmezsin.Haz alamazsýn bir marketten.Ne yapsýn sana erik.Tek hecelik hazlar bilirsin ve ezberlersin.Ýki hecelik erik sana zor gelir.Dilini burkar sana eziyet verir.
Eline kýlýç alsan ben kandan korkarým dersin.Gidersin kan kýrmýzý gülleri en ince yerinden kesersin.Sonra kan çanaðýna dönmüþ o gözlerinle onlarý izlersin.Buna þiirsel bir kýlýf bulursun.Sanatý ve güzelliði kendine uydurursun.
Þu dünyada sadece mideni düþünürsün.Kaç kitaplýk adamsýn söyle.Bu zamana kadar kaç kitabý yedin yuttun.Kaç kez beynini doyurdun. Kaç insana sözcüklerinle bir dünya kurdun.
Bir bira þiþesinin içine karanfilleri koydun mu? Onlara bakýp sarhoþ oldun mu? Ve kadehini onca insanýn içinde hiç kimseye doðrulttun mu? Söyle hiç aþýk oldun mu?
Kaç kelimelik adamsýn söyle.Hiç kimseyi kandýrmadan kaç kez dürüstçe cümleler kurdun.Ve sonra samimi bir aþkla kimle öpüþtün?
Dudaklarýný sadece kurt gibi köpürttün.Sonra gidip senden sevgi adýna, aþk adýna, merhamet adýna iki kelime bekleyenlerin yüzüne tükürdün.Aðzýna aldýðýn en nezih kelimeleri kustun.Neden kendine iki kelimelik bir dünya kurdun?
Belki kitap fuarýnda kendine bir stant kurdun.Hayranlarýna hem gülücük hem de imza daðýttýn ama bir þeyi unuttun.Roman yazsan da, þiir yazsan da aslýnda iki kelimeliktin.Çünkü bu zamana kadar hiç þarký söylememiþtin ve hiç dudak dudaða iken dil dile dans etmemiþtin.