bir gün biter bu yalnýzlýk,kimbilir...

diye baþladýðýmýz yolun, bilmem kaçýncý dönemecindeyiz...
kimbilir belkide diye.. sarýldýðýmýz umutlarýn kanadýnýn, kaçýncý tamirinde..
hayat her daim yani umutlara ve umutsuzluklara gebe biliriz, bilmesekte öðreniriz..ne yapsakta bazen yaþanacaklarý, kaderi deðiþtiremeyiz..

kör bir kuyudur yalnýzlýk...
aðlasan kimsenin görmediði..baðýrsan çýðlýðýnýn sana geri döndüðü..üþüsen seni saranýn sadece soðuk duvarlar olduðu kör bir kuyu...
kimbilir belki bir umut çýkar gelir diye beklersin,kuyunun sadýk bir bekçisi olarak..

gelirde...

bir ses duyarsýn belli belirsiz..kulak kabartýr beklersin..yalnýzlýðýnýn yankýlanan sesini duymasý umuduyla..
yaklaþýr kelimelerin ayak sesleri,için ýsýnýr yavaþtan, korkularýn arasýnda..bir el uzanýr, nasýl tanrýsal bir eldir..nasýl ýþýklar saçar..gözlerin kamaþýr...uzatýrsýn elini sýmsýcak uzanan ele..umudun eline..yüzü yoktur ama hayal edersin..gülümsemesini hissedersin...kurtulmuþsundur artýk, yüreðin coþkuyla çarpar...kuyunun baþýndasýndýr artýk...

karanlýða alýþan gözlerin ýþýða alýþmaya baþlar yavaþtan..birde bakarsýn umudun,kanadý kýrýk...yaralý...biraz yaslansan diðer kanadýda kýrýlacak..

üþümüþ ellerinle, hala koruduðun sýcak yüreðini uzatýrsýn..al dersin, sar yaralarýna..sarda,yeniden bak hayata...
ellerin havada kalýr..
senin yüreðini tutacak elleri,býrakmýþtýr bir yerlerde..ürkerek bakar..geri çekilir bir iki adým..sendelersin kuyunun baþýnda..korkma der bir kez daha uzatýrsýn elini...sesin yankýlanýp geri döner sana..kuyudaki sesinden beter týrmalar kulaðýný, yüreðini..
tatmadýðýn bir sýzý kaplar her yanýný..bir görünür bir kaybolur umudun...serap gibi, düþ gibi...

anlarsýnki uzaklaþmakta senden, umut ettiðin... yapýlacak ne vardýr?..
düþünürsün..!

beklemektir payýmýza düþen,sessizliði ölüm kadar uzun süren.. suskunluðu beklemek...

adýna türlü anlamlar yakýþtýrýp beklemek..bir gün bu beklemelerin biteceðinin, unutacaðýnýn umuduyla,

öyle.. çaresiz.. beklemek..!

zaman uzar..asýrlar girer araya, bitmez bir çile olur beklemek..susarsýn, niye sustuðunu bilmeden..
beklersin.. beklersin... beklemenin anlamýný unuturda, gene beklersin...
hayatýn sana en iyi öðrettiði beklemenin,sýnavýný verir gibi...

ama bilirsin beklemelerin bir anlamý olmasý gerektiðini...
anlamý vardýr aslýnda,üstelik bir deðil yüzlerce anlam yüklersin beklemelerine...
zamanla tükenir yüklediðin anlamlar...zor gelir dönmek..
beklersin kuyunun baþýnda..eskisinden daha bir karanlýk gelir dönüp baktýðýnda kör kuyu... güvenli, karanlýk, soðuk..

bir söz duyarsýn umudundan..
dilinde bir satýrla konuþur ''umudun''.. þimþekler çakar..kelimeler arasýndan koparýr alýr, yüreðini senden..

metanet gerekir böyle zamanlarda...anlayýþýn en alasý gerekir..içinde kopan parçanýn kaný sýzarken bedenine..sesine en aðýr, en olgun uslubu giydirip.konuþursun...içinde aðlayan çocuðu susturmak içinse bir elinle yüreðine bastýrýrsýn.. iþte böyle dersin..doðru olanda budur..dürüstlüktür..gerçekleri sakýnmadan söylemektir...
aslýnda olmadýðýnýn farkýna varýrken gözünden süzülen yaþlarý silersin...anlarsýn artýk, umudun takýlýp kalmýþtýr biryerlerde..o, takýldýðý yerde kanadýný kýrmýþ, uçamaz olmuþtur..sen ne kadar eline alýp, sevginle beslemeye, cesaret vermeye çalýþsanda, nafile olduðunu anlarsýn...

gitmek zamanýdýr þimdi..
arkaný dönersin umuduna.. zamanýn hesabýný yapamadan, bu gidiþ kaybetmek deðildir bilirsin..kaybolmamak yok olmamak için gidersin...geldiðin yere kör kuyulara geri dönersin...

N.D