1 MAYIS’IN YARARLARI



AKP iktidarý, iþçi sýnýfýnýn Taksim’de gerçekleþtirmek istediði 1 Mayýs kutlamalarýný özel bir karþýtlýk ve þiddetle reddetmiþ ve büyük polisiye önlemlerle engellemiþ bulunuyor. Olayýn, yakýn tarihimiz açýsýndan büyük yarar saðlayan bir geliþme olduðu açýktýr. Gerçi sendika yönetimleri ýsrarlarýný gerçekleþtirememiþ, polis engelini aþarak Taksim’de sonuca ulaþamamýþ görünüyorlar ancak, önemli olan bu deðildir. Bu aþamada saðlanan yarar, iþçi sýnýfýnýn artýk 12 Eylül iþçisi olma durumundan sýyrýlmakta olduklarýný sergilemiþ olmalarýdýr. Siyasal Ýslam iktidarýnýn yasaðýný dinlememiþ olmaktýr mühim olan. Bazý yazarlar –Taksime bir çelenk dahi konulamadýðý-þeklinde geliþmeye yanlýþ bakmaktadýrlar. Gün ilerledikçe ortaya atýlan –hiç deðilse bir grup tarafýndan çelenk býrakýlmasý- temasý iþlenmiþ, sendikacýlar, son derece isabetli olarak bu oyuna gelmemiþlerdir. Eðer kabul etselerdi, baþtan beri bir iktidar planý olan öneriyi kabul etmiþ, boyun eðmiþ olacaklardý. Oysa mevcut durumda hiçbir þeye boyun eðmemiþler, yalnýzca güç farký nedeniyle sonuca gidememiþlerdir.

Tekrar edersek herkes apaçýk görmelidir ki, iþçi sýnýfý bundan böyle artýk diþi týrnaðý sökülmüþ 12 Eylül iþçisi olmayacaktýr. Ýktidar, kapatma davasýyla yüz yüze olmanýn bunalýmý ile olacak, gereksiz güç gösterisine giriþmiþ, -ben buradayým, bakýn nelere kadirim- demeye çabalarken, gerek kendi açýsýndan, gerekse burjuva çýkarlarý bakýmýndan büyük bir hata iþlemiþ olmakta, bir yandan uyuyan arslaný uyandýrýrken, öte yandan da kendi gerçek yüzünü sergilemiþ bulunmaktadýr. Ýþçi sýnýfýnýn uyanýþýnýn, AKP’nin siyasal desteðini ve oy durumunu da etkilemesi beklenmelidir.

Bu aþamada asýl önemli olan, iþçi sýnýfýnýn mücadelesini yalnýzca 1 Mayýs ve hatta salt emek çýkarlarý ile sýnýrlý tutmayýp, ülkenin ulusal çýkarlarýný koruma mücadelesine katýlýp katýlmayacaðýdýr. Bunun gerçekleþmesi halinde, ne irticanýn, ne de ülkenin çýkarlarýný yabancýlarýn çýkarlarý ile deðiþtiren küreselcilerin artýk eski meydaný bulamayacaklarý açýktýr. 12 Eylül’ün budadýðý emek kesiminin izleyen yýllar boyunca ne kadar kayýp verdiði ortada… Bu nedenle mücadeleyi 1 Mayýs gibi sembolik anlamý olan konulardan ibaret tutmayýp, kayýplarýn geri kazanýmýna, dahasý yeni kazanýmlara yaymanýn gerekliliði de açýktýr. Türkiye’nin gelir bölüþümü adaletsizliðinde dünyanýn en kötü on ülkesi içinde bulunduðu batýnýn örgütlerince dahi yýllardýr ilan edilmektedir. Ýþçi, memur ve emeklilerin 12 Eylülden bu yana ne tür kayýplara uðradýklarý da sýr deðil… Bu nedenle bu alanda verilecek akýlcý ve gerçekçi bir mücadeleye gerçekten her zamankinden daha fazla ihtiyaç bulunmaktadýr. Burada akýlcýdan kastýmýz, konunun alelade ücret pazarlýklarýndan ibaret tutulmayýp, kayýt dýþýlýk, vergi faciasý yolsuzluklar gibi temel politik alanlarda iktidarýn zorlanmasý, ekonomik ve sosyal kepazeliklerin kökten çözümüne götürücü savaþým verilmesidir. Küreselleþme ve neoliberalizm mendeburluklarý karþýsýnda gerek dünya, gerekse Türk emekçilerinin tepkisizliklerini anlamak gerçekten olanaksýzdýr. Emeðin sosyal mücadelesi, alelade hak dilenciliðine indirgenmeyip, baþtan aþaðý yanlýþ ve aldatýcý olan sistemin kökten düzeltilmesine yönelik olmalýdýr.

Yapýlmasý gereken bir diðer iþ de Türk proletaryasýnýn doðrudan siyasete atýlmasýdýr. Ýnanýlýr gibi deðil ama, þu günlerde parlamentoda iþçi kesimini temsil eden bir parti yoktur. 12 Eylülün tezgâhladýðý depolitize emek koþullarýna aldýrmayarak, emeðin gerçek bir sosyal demokrat parti nezdinde siyasete aðýrlýðýnýn mutlaka konulmasý gerekmektedir. Unutulmamalýdýr ki, Marksizmin yenilmiþ olmasý, proletarya gerçeðinin yok olmasý anlamýna gelmemektedir. Ancak, gerek Türk gerekse dünya emekçileri sanki böyle bir saný içinde görünmektedirler ne yazýk ki.