Zamaný henüz gelmemiþ belki, yada yarým kalmýþ bir düðün gibi süzüyordu gözleri karþý pencereyi. Hiç umutlanmamýþtý mutluluk yada mutlu olmak için. Kadýn, omuzlarýnda dünyayý taþýyordu sanki.
Mahsur kalmýþtý bir aþkta.
Bir yaný duvardý diðer yaný buz. Bir sözü yalandý diðeri dudaklarýndan hiç dökülmezdi.
Karanlýk sokakta adam göründü. Yalnýz, omuzlarý biraz bükük yürüyordu. Kadýn da sanki ilk kez aþýk oluyormuþ gibi duydu kalp atýþlarýný. Dilsiz bir gece daha baþladý, diðerlerinden baþka bir gece, yürüdü kadýnýn evine.
Zil çalmasýyla irkildi kadýn. Koþarak gitti ve açtý kapýyý. Adam omuzlarý hala biraz bükük ama gülümseyerek baktý kadýna. Gözlerinin kenetlenmesi birkaç sessiz duruþ saniyeler sürdü ama sanki kadýn yüzyýllardýr çakýlý kalmýþtý bu ana…
-gel, seni bekliyordum. Dýþarýda kar var, üþümüþsün, içeri gir…
-hava çok soðuk…
Etekleri tutuþmuþ bir rüya baþladý…
-aylardýr pencerenin ýþýðýna bakýyorum. Aylardýr ayaklarým beni sana getiriyormuþ gibi arþýnlayarak çýkýyorum yokuþu… son anda bir þey oluyor ve evimde buluyorum kendimi…
-ben de aylardýr pencerende göreceðim ýþýkla yaþýyorum. Perde, demir parmaklýktan farksýz.
Utangaç birkaç cümle daha söylendi ürkek, utangaç ve kulaklarý inanamadý her ikisinin de dile gelen cümlelere…
-     Yemek hazýr…
-     Geliyorum…
Kadýn adamý beklerken bir an gözü yine pencereye takýlý kaldý. Sonra;
-     ‘Gelmiyorsun iþte, hadi hala bekliyorum’ dedi.
Banyonun kapýsýna vurdu. Ýçeriden ses gelmedi. Kapýyý açtýðýnda gözlerine inanamadý, adam bir siluet gibi duruyordu karþýsýnda. Gülmüyor, konuþmuyordu. Kadýn post modern bir filmin içinde kayboldu böylece… Adam etten ve kemikten deðildi sanki. Sanki bir yansýma, bir ýþýk huzmesi gibi görünüyordu.
-     Neden böylesin? Ne oldu?
Adam konuþmadý, olduðu yerde kýpýrdamadý. Kadýn ne olduðunu anlamaya çalýþtý ama boþuna. Dünyada bu pek de mümkün olmayan bir durum. Bir insan etten kemikten bir insan bir silüete dönüþecek. Kadýn gözlerinden þüphe duydu. Elleriyle gözlerini kapatýp diz çöktü olduðu yerde;
-     Sen buradasýn, biliyorum sen buradasýn, biraz önce kapý çaldý, içeri girdin. Konuþtuk. Sen buradasýn biliyorum sen buradasýn… sen buradasýn, sen buradasýn….
Kadýn diline yapýþan tek cümleyi defalarca kez tekrarladý. Tekrar tekrar gerçek olamsýný dileyerek, gördüklerinin yalan olduðunu düþünerek, gerçeði reddederek ardý ardýna ‘sen buradasýn’ dedi.
Omzunda bir el;
-     ‘Evet buradayým, hiçbir yere gitmedim, neden bu kadar korktun’ dedi.
Kadýn ellerini yüzünden çekip adamý gördüðünde inanamadý.
-     Sen biraz önce…
Gerçek olmasýndan korktuðu cümleye devam etmedi. Ýçten içe bildiði bir gerçeði daha yüksek sesle söylemeyerek içinin derinliklerine gömdü. Ki insanoðlunun sýk sýk yaptýðý gibi kadýnda gerçeði öldürmek için nafile bir çabaya giriþti.
-     Yemek çok güzel olmuþ.
-     Beðendiðine sevindim.
Kýsa cümlelerle konuþtular bir süre. Adam hala anlamamýþtý ne olduðunu ama sormadý da. Kadýn korkmuþtu, kadýn aðlýyordu, bundan daha büyük, daha çok acý veren baþka ne olabilirdi eril bir kalpte.
Adam soru iþaretlerini bir kenara býrakýp kadýnýn gözlerinde kayboldu bir süre. Sonra anlatmaya baþladý;
-     Biliyorsun deðil mi, ben gerçek deðilim. Ben burada, yanýnda…
Adam konuþurken tekrar bir siluete dönüþmeye baþladý. Kadýn cümlenin sonunu getirmesine izin vermedi. Sýkýca sarýldý gerçek olmasýný istediði düþe… ki kadýn, kadýn bunu hep yapardý, ilk günden beri, severek inanacaðý bir gerçek yaratýr ve sonra erkeði de buna inanmasý için zorlardý. Erkek ise önce oyuna katýlýr, sonra sýkýlýr ve vazgeçerdi… Kadýnýn aþk acýsý dediði þey aslýnda inandýðý düþten gerçeðe geçerken yaþadýðý sancýdýr ve þeytanýn tanýdýðý bütün kadýnlar bu yüzden acý çeker…
Kadýn yere diz üstü çökmüþ, elleriyle kulaklarýný kapatmýþ,
-     ‘Sen buradasýn biliyorum, boþuna konuþma, sende biliyorsun, sen buradasýn, sen buradasýn…’
diye baðýrarak inandýrmaya çalýþýyordu adamý. Bir yandan da gözlerine inanmamak için içinden açýklamalar yapýyordu. ‘Bir insan bir siluete dönüþmez, hala dünyada yaþýyorum, ölmedim ve bu, bu olamaz’ diyordu… ‘bu gerçek deðil’ diyordu…
ve nihai son genellikle kadýnýn istediði gibi olur. Adam tekrar kadýnýn inandýðý düþü gerçekmiþ gibi son bir kez daha yaþar.
-     Tamam korkma, buradayým ve en az bir insan kadar gerçeðim. Kalk. Dans edelim mi?
Kadýn nutku tutulmuþ bir aþk gibi, söyleyecek baþka hiçbir söz yokmuþ gibi yavaþça ayaða kalktý. Adam gerçekti. Kadýn yeni ve hiç bitmeyecek bir umutla adamýn kollarýna býraktý kendini. Dans etmeye baþladýrlar.
-     Biliyorum sen gerçeksin, buradasýn kendi evinde deðil, bu, bu gördüklerim sadece yanýlsama…
Adam bu kez hiç olmadýðý kadar gerçekti, kadýn kollarýnda olduðu adamýn karþý pencerede baþka bir kadýnla dans ettiðini görene kadar.
Birinci aðýzdan dinlenen, sonu gelmesin denen eþsiz bir öykü daha son buldu. Hangi gerçek, hangi gerçeðin kanlý elleri kanatýr bahar çiçeklerini? Her kadýn neden inanmak istediði bir yalan bulur ve kendi arzusuyla bu yalanýn ellerine tutsak eder kendini? Kadýn daima siluetlerle dans eder? Kadýnýn bu gaflet uykusundan uyanmasý hep büyük acýlar mý doðurur? Yeryüzünde herhangi bir yalana inanmayýp, bu yalanýn peþinden gitmeyen tek bir kadýn var mýdýr?
Kadýn gördüklerini usulca kabullenmek için elinden geleni yaptý, kalbini kanattý, diþlerini sýktý, gözlerinden birkaç damla yaþ aktý.
-     Sen yanýmdayken gerçek deðildin, peki ya karþý pencerede baþka bir kadýnla dans ederken gerçek misin? Hiç gelmedin mi? Konuþmadýk mý, birlikte yemek yemedik mi? …
Kadýn sorularý ardý arkasýna sýralarken, doðru cevabý henüz bulamamýþken evin bütün ýþýklarý söndü. Kadýn kendisinden beklenemeyecek bir cesaretle yaþadýklarýnýn ne olduðunu anlamak için kapýya koþtu. Merdivenleri hýzla indi. Sokaða çýktýðýnda o gece ilk kez gerçek bir þey hissetti, kaldýrým karlarla kaplýydý ve kadýnýn içine çektiði soðuk bir anda gecenin gerçeðe açýlan kapýsý oldu. Kadýnýn çýplak ayaklarýnda duyduðu gerçek yavaþça tüm vücuduna yayýldý.
Her final, her son, mutlu yada mutsuz, beklendik yada beklenmedik, daima yeni bir hayalin kapýsýný açar. Her aforizma gerçek ile yalan arasýnda bir geçit olur. Her aforizma senin ve herkesin içinde bir þeyleri öldürüp, baþka bir þeylere hayat verir. Her kadýn ancak bir aforizmayý öldürecek yeni bir aforizma söylenene kadar mutlu olma þansýna sahiptir. Her kadýn biraz yalancý, biraz sahtekar, biraz kýrgýn yaþar ve çokça aþýk olduðunu sanýr. Aslýnda her kadýn sadece gerçeðin aynaya yansýyan aksidir., gerçeðin aksidir…
Adam biraz önce dans ettiði kadýnýn elini tutup çýktý apartmandan. Ýkisi de þaþýrdý karþýlarýnda gördükleri, karlarýn üzerinde durmuþ kendilerine bakan kadýna.
-     Manyak mý bu kadýn, bu soðukta bu elbiseyle karlarýn üzerinde duruyor…