benim þiirlerimin dili ''sen''ce konuþurken , sen samimiyetsiz sevgilerini tema etmiþtin þiirlerinde..
sevdin sandýðým o yürek kaç kere daha kalacak ayaklar altýnda.. Herkes ''artýk ayaða kalk'' der ama elinden tutup kaldýran olmaz çocuk bilesin..
.
Birkaç ay önce ünlemin olan o yüreði parantez içine alýrsýn bir süre sonra... kesme iþaretiyle ayýrýrsýn diðer yüreklerden...
Zamanla soru iþaareti olur sende..Ve en sonunda ''nokta'' dersin.... Cümle burda sona erdi iþte.... Ve o kelimeyi sýðdýracak yer
bile bulamadýn hayat cümlende... Yapbozunun bir parçasýný bile oluþturamadý o, belki onun hayatýnýn bozulmamýþ yapbozuyken sen... Gönül
esintileri ve birkaç damla gözyaþý kýpýrdatýrken yapboz parçalarýný , , onun yüreðinin düðmeleri çoktan kapanmýþtýr ama..
Artýk onun tenine hiçbir gözyaþý iz býrakamayacaktýr.. Ve o yürek yere düþtüðünde korunacak bir elbisesi vardýr artýk....