Mayýs ayý bizim içimizdeki coþkuyu katmerleþtiren aylarýn en önemlilerindendir. Bizce gerekçesi þudur ki;
Bahçelerimizdeki ve yol kenarlarýndaki iðdelerden sabah ve akþam saatlerinde gelen güzel kokuya, kuþlarýn þen sesinin eþlik etmesi bizi mest etmektedir.
Havanýn en temiz olduðu mevsimin zaman dilimine tekabül ettiðini düþünmekteyiz. Sabah erken kalkýp temiz havada koyun, kuzu, horoz, köpek, kuþ sesleri eþliðinde sabah yürüyüþü, koþusu ya da sporu yapmak hayata haz ve lezzet katmaktadýr. Tabi böyle bir atmosfer için küçük yerleþim biriminde yaþamak ya da mevcut koþullarý o yönde kolay kýlmak gerekmektedir.
Ayrýca, Türk tarihinin en önemli sayfalarýndan biri olan ve medârý iftihârýmýz Ýstanbul’un fethinin bu ayda gerçekleþmiþ olmasý da mayýs ayýna gönül kapýlarýmýzý alabildiðince geniþ açmak için bir gerekçedir.
Hâkeza, 20 yy. edebi ve içtimai hayatýmýzýn büyük þair ve mütefekkiri üstad Necip Fazýl’ýn bu ayda doðmuþ ve yine bu ayda hakkýn rahmetine þeb-i arus eylemiþ olmasý da mayýs severliðimizin nedenlerindendir.
Bir de ülkemiz koþullarý düþünüldüðünde hava durumunun ifrat ve tefritten uzak yaþanýlabilir bir hâl seyir etmesi mayýs güzellememizin sebeplerindendir.
Bu ve benzeri gerekçeleri çoðaltmak mümkündür. Ancak hislerimize tercüman olmasý bakýmýndan yukarýdaki gerekçeler mayýs severliðimizin ve mayýs güzellememizin gerçek nedenlerini oluþturmaktadýrlar.

***
NECÝP FAZIL,
Necip bir milletin necip, kadirþinas bir evladýdýr, Necip Fazýl.
Bereketli hayatý, inancý ve davasý uðruna mücadele ile geçmiþtir. Bu baðlamda çýkardýðý neþriyatla, verdiði konferanslarla, yazdýðý eserlerle destansý bir hayatýn bileþkesi olmuþtur.
“Tam otuz yýl saatim iþlemiþ ben durmuþum;
Gökyüzünden habersiz, uçurtma uçurmuþum...” diyerek yaþamýnýn ilk otuz yýlýný boþa geçmiþ ve heba edilmiþ yýllar olarak görse de, kalan yýllardaki aksiyonu evvelki otuz yýlýnýn kaygýsýzlýðýný bertaraf etmiþtir.
“Bu dava hor, bu dava öksüz, bu dava büyük!..” diyen üstadýn hayatý bu dava (Türk milletinin müslümanca titreyerek kendine gelmesi) için gecesini gündüzüne katmýþ, düzenli bir hayatýný feda etmiþ, eþini ve ailesini çoðu zaman yalnýz býrakmak durumunda kalmýþ; ama asla doðru bildiði yoldan taviz vermeden çalýþmýþ, çabalamýþ, gayret etmiþ, eserler ve fikirler üretmiþ, sürgün yemiþ, hapis yatmýþ, beþ parasýz kalmýþ üzerine çok titrediði gençliðin elinden ve kalbinden tutmayý baþarmýþtýr.
“Kim var? deyince, saðýna soluna bakmadan “ben varým” diyen bir gençliði karþýsýnda gördüðünde” yaþadýðý sýkýntýlarý yansýtan yüzündeki ve alnýndaki kýrýþýklýklar tebessümle nurlanmýþ, hamd ve sena ile gayretinin teþekkürünü Rabb’ine sunmuþtur.
Üstad, tek kiþilik bir orkestradýr. Onun yönetiminde ve sadakatli sanatýndan bugün milyonlar etkilenmiþtir ve etkilenmeye de devam etmektedir.
Üstad, bu topluma bir ruh üflemiþtir. Onun üflediði nefesten serinlenen insanýmýz, kendisine ve toplumuna katký saðlamanýn azmini hep yüreðinde taþýmýþtýr.
Bugün, ülkemizdeki münevverlerin geçmiþine baktýðýmýzda, mutlaka üstad Necip Fazýl’dan erdemli bir niþane görmek mümkündür.
Üstadýn yaþamýndaki azim, gayret ve hikmetli hizmet üretimi, bugün kendisine hayýr dua olarak dönmektedir. Bu ise “saðýna soluna bakmadan ben varým” azmiyle yetiþtirdiði gençliðin kendisine sunduðu armaðanlarýn en güzelidir.
Üstad Necip Fazýl, ulu þair Mehmet Akif’in tabiriyle; emperyalizmin semer býraktýrmak istediði bir nesle, eser býrakan ve eser býraktýran edîbidir.
Üstadýn aksiyonerliði, onun birçok sahada gayretine vesiledir. Bu gayretlerin hepsinde de baþarý sýrrýna ermiþtir. Ancak onun hayatýný asýl ziyadesiyle zirveleþtiren edebî ve þairlik yönüdür.
Ülkemizde þiir ve þair denince ilk akla gelen isimlerdendir. Bu baðlamda söz Prof. Nazif Gürdoðan Hocada:
“Þairler sözün ustasý, þiir sözün özüdür. Þairler toplumlarý þiirle düþündürürler. Toplumlarý dönüþtüren þairler, hayatýn þiirini yakalayan þairlerdir. Büyük þairleri olmayan toplumlar, hayatýn hiçbir alanýnda kalýcý izler býrakamazlar. Toplumlarý güçlü kýlanlar, ordulardan önce þairlerdir. Türkiye'yi savaþ yýllarýndan barýþ yýllarýna büyük þairleri taþýmýþtýr. Yahya Kemal'siz, Mehmet Akif'siz ve Necip Fazýl'sýz Anadolu insanýnýn sözü ve yazýsý çok güçsüz olurdu.” (Prof. Nazif Gürdoðan, 9 Nisan 2008, Yeni Þafak)
Selam ve muhabbetle.