Herkesin bir hikayesi var olduðunu ifade eden, klâsik bir söylemden sonra, Hac yolundaki karýnca misali yazmak serüvenimi hikaye etmek gibi bir ham hayalin peþinde, kaleme ve kaðýda sarýldým. Kaleme ve kaðýda sarýldým diyorum. Çünkü, kaðýt ve kalemdeki içtenliði,sýcaklýðý bilgisayarýn ýþýltýlý ekranýnda ve duygusuz tuþlarýnda bulamýyorum.

Kalem ki kýlýçtan keskin olduðu söylenen kutsal araç. Kalem ki kemale ermiþ araç. Kaðýtsa daha ayrý bir kutsiyete malik. Bu iki deðer arasýnda hiç deðilse biraz yontulur, fazlalarýmý atar, eksiðimi tamamlarým ümidiyle yaþýyorum. Söz hayalhanemin mat zeminine düþen kelime denen yýldýzlarý, karýnca kararýnca kalemin desteðiyle kaðýda nakþetmeye çalýþýyorum.

Bu serüven ne zaman baþladý derseniz. Henüz daha ilkokula gitmeden önce , biraz da israf hanesine kayýt edilebilecek cinsten,elime geçirdiðim boþ kaðýtlara babamýn mektup yazmak da dahil her türlü yazý çizi iþlerinde kullandýðý( o zamanlar kopya kalemi dedikleri ýslatýnca rengi mor hal alan) kalemle kargacýk burgacýk þekiller çizerken, daha doðrusu oyun oynarken baþladý. Elim yüzüm boya olduðu için azar da iþitsem bu oyundan vazgeçmedim. Ýþte o gün bugündür, kaðýtla kaleme aþinalýðým,tutkunluðum devam etmekte.

Lâkin, bu kaðýt ve kalem denilen kadim dostlarýmý henüz duygu ve düþüncelerimi planlý biçimde ifade etme iþinde kullanamadým. Yazdýklarýmý kendimden ve onlardan baþkasýna gösterme yetkinliðini kendimde bulamadým. Bu da bir bakýma benim hikayemin öyle ahým þahým bir hikaye olmadýðý anlamýna geliyor belki de.

Artýk, biraz da “aðzý olan konuþuyor” ifadesinin baþka bir yansýmasý olarak aklýma geleni kaðýda karalýyorum. Bakarsýn bir gün, birilerinin ilgisini çekecek yazýlar da yazabilirim. O zaman da bu iki kadim dostuma vefa borcumun ufak bir kýsmýný ödemiþ olurum. Ne bileyim!
Ankara,12.05.2008 Ýbrahim KÝLÝK