Uyan/ma... Efsun'larýndan...

Yokluðunun týnýsý çýðlýðýmda ki ýslýk, korkma yaklaþ Gecem'e... Çýkar/ma beni yüzüne örttüðün siyah gecenden... Yüreðinin esrarkeþ dumanlarýnýn arasýndan sokul yalnýzlýðýma...

Soyunuyorum kelimeleri yangýnlarýn ortasýnda çýrýlçýplak. Harflerim yanýyor... Bir tek seni giyiniyorum üzerime. Alfabenden düþüyorum... Cehennemine yürekten talibim ben. Yak varlýðýmý, yüzyýllarca namahreminin içine tükürdüðüm alacakaranlýklar/da...

Sus... Vakit gece yarýsýný çoktan geçti, saat bize dönüyor... Sen bana dönüyorsun, ben nefesine gömülürken... Soluðun kesiyor bileklerimi, intihar(ýn) oluyorum... Gecene kan bulaþýyor... Sana ölüyorum...

Sana ölmek;

Hayatýn orta yerinde gülümsemek varlýðýna...

Sana susamak;

Ölümün en uç noktasýnda dokunmak güneþe...

Sana parçalanmak;

Susmak gözlerinin indiði duraklarda...

Sana doðmak;

Tanrý'sal bir mahremde sana sýðýnmak siyahýn mateminde...

Avuçlarýnýn içi kan kokan bir adama gelin ediyorum bu gece düþlerimi... Yani sana, içinde duran adam(ým)a! Züviyetsizliðim de doðurduðum aþka! Senden önce ki ve sonra ki tüm sicillerimi temize çektim. Ben sen'im... Sana aitim... Geçmiþ ve gelecek zamanlarýn ansýzlýðýnda, vakitsiz bir düþüm, varlýkla yokluk arasýna düþen...

Aç/ma avuçlarýný... Kelimeler(im) kanýyor... Bekareti bozulsun aþkýmý(zý)n...

Hey! Ölürken ben sen/de doðuyorum!...

Gece'n Efsun'lu olsun...

Seni seviyorum...