Keþke herþey çocuk masumluðunda kalsa.Ýnadýna büyük bir hýzla, dünyada dahil hepberaber kirlenerek büyüyoruz...
Çocuk masumluðu...Dilimiz yada kulaklarýmýz o kadar aþinaki bu cümleye, sallayýp geçebiliyoruz bazen.Hangi çocuk çýkarlarý için mücadele ederki, sevgileri ne kadar karþýlýk beklemeden gelir; sadece sever...ve aðlar,tertemiz aðlar ve minicik yüreði ne kadar kocamandýr aslýnda...

Mecburen büyüyoruz ve beynimizi okadar çamurlara yataklýk yapacak hele getiriyoruz ki çocukluðumuzdan eser kalmýyor...Bir gözyaþlarý kalýyor elimizde masum,onun nedenide insan elinin uzanamadýðý tek yerde olmasýndan sanýrým.Ki en büyük deðerdir aðlayabilmek varsýn o temiz kalsýn...

Bir 'erkek' bebek, þimdi annesinin kucaðýnda boncuk boncuk terliyor, vargücüyle emiyor annesinin göðsünü, inanýlmaz mutlu,inanlýmaz temiz...Emeklemeye baþlýyor aylar geciyor oðlan yeni yeni yürümeye baþlýyor:

Oðlan düþer...
Anne koþar...
-Oðlum! uðruna öldüðüm acýmadý biryerin deðilmi, ben düþüyüm yavrum acýyan benim caným olsun...
öper öper öper...
Babasý gelir hoplatýr zýpladýr;
-Vaaay baban senin pipini yesin.
Der ve heryerini öper...

Ve efendim oðlancýk büyümüþtür böyle, öpüle koklana, incitilmeden, kýyamadan.

Þimdi 'O' babasýnýn öptüðü yer varya iþte insanlarýn oralarýndan elektirik veriyor iþkence odalarýnda!!!
Hani en mutlu olduðu an vardýya annesini emerken...Ýþte þimdi o emdiði göðüs uçlarýndan elektrik veriyor ayný odada!!!
Nasýlda kýyýyor, kendi kýyýlamayanlarýna diðer insanlarda...

Bir kýz çocuðu oda ayný teri döküyor þimdi annesinin kucaðýnda,oda düþe kalka büyümeye çalýþýyor;
-Annesi memiþlerini yesin amanda aman...
Dudaklarýný bastýrmaya korkuyor annesi, öperken kýzýnýn memiþlerini.
Babasý saçlarýný kokluyor ve sakallarýnýn batmasýndan korkuyor öperken...

Ve efendim kýzda büyüdü...
Þimdi en ucuz otel odalarýnda 'kýyýlamadan' öpülen memiþlerinin adý göðüs olmuþ ve kirli týrnaklarýn altýnda can çekiþiyordu.
Babasýnýn sakalý nede yumuþakmýþ oysaki...
Pamuksu öpüþlerin yerini salyalar almýþ, sadece yüzünde deðil yeryerindeydi.
Ýnsandý! bu çoktan unutulmuþtu...

Kadýn aðladý, biliyordu, hergün farklý bir ten ve hergün ayný bitmez iþkence.
Pis kadýndý artýk onun adý ve herkesin ayný gözle baktýðý.Ýnsan olduðunu hatýrlayan varmýydý kimbilir...
----------
Demiþtimya büyüdükçe kirleniyoruz, kirleterek büyüyoruz el ele kolkola beraber!!!
Herkesi bir þekilde bir gelecek bekliyor.
Herkes bir þey oluyor; ada ne gerek,kalmýyor çocukluktan eser.
Gözyaþý dýþýnda...
(Ama yinede hiç sanmýyorum bir iþkencecinin gözyaþlarý olabileceðini...)

Þimdi gülüþlerin bile hakký verilmiyor.Ýçimizde saklý kalan çocuk yanýmýz birden fýrlayýveriyor, yada mutluluktan yada baþka bir nedenden (ne farkeder) yüzümüze bir gülümseme takýlýyor, karþýlýðýnda mal muamelesi görüyorsun;
-ne salak salak sýrýtýyooo buuu???

Yaa iþte gülüþün adý sýrýtýklýk oluyor...
Bebekleri güldürmek için abuksubuk hareketler yapan biz deðilmiydik...
evet burda zorla güldürüp, güldürünce mutlu olmakken öðe büyünce kendiliðinden gülene salak yerine koymak yapmak niye???

Ne acý birþeymiþ þu büyümek...
Anne karnýnda acýta acýta büyür bebek ve acýtarak doðar...
Aðaç topraðý acýtarak büyür...
Ve bitiþ...diðer adý ölüm.
Giderkende acý çektirmezmiyiz.

Ne demiþler ''nefes almak deðilmiþ yaþamak, ateþlerde yanmak gibi birþey...