"Þimdi söyleyeceklerimi yuttum ,
Yüreðim konuþsun harf harf…"


Ey dudaklarýna sirayet etmiþ son(larý)baharý silemediðim,

Sen beni yüreðimin cümlelerini sývamýþ dudaklarýmý “ suskunluða” teyemmüm etmekle suçlamaktasýn ? Yoksa gözlerindeki hayat rengini yüreðimdeki ölümle süslenmekle mi itham etmektesin ? Belki de beni çoktan gitti bilmektesin belki de baþka yüreðin terini silmekte görmektesin. Beni nerde kimin huzurunda el pençe divan durmuþ düþünsen de ben aný yerdeyim. Suskunum ya, içindekileri okur gibiyim..

- “ Bir gün bitecekti…Bitti..Aç gelmiþtin, sevgime doydun ve gittin…”

Gitmedim..Bitmedim..Ölmedim ey sevgili…

Ey avuçlarýma düþen tek dua,

Ne çabuk unuttun gözlerinden izlediðim denizi ? Ne çabuk bitirdin sana olan sevgimin büyüklüðünü..Ben sana dua geniþliðindeki kadýným demiþim…Býrakýr mýyým seni, ölmedim daha..Öl(e)medim. Daha da ölmeyeceðim..Gözlerine bulutlarýn özgürlüðünü býrakmadan koþmak yok babama..Daha da bitmeyeceðim..Ellerine Cennet çiceklerinin kokusunu hediye eylemeden varmak yok Elif/imize….

Ey gökyüzünü gözlerinden kanatlandýðým,

Daha kaç nehir kuruyacak yüreðimin sensizliðinde..Her sustuðumda daha kaç kez kýyameti yaþayacaksýn yüreðinin debisinde..Þimdi kelimelerin ucunda üþümekteyim..Dokun bana / gözlerinde ölsün ölüm…Sar beni / yüreðinde büyüsün gülüm…

Seni tanýdýðýmdan beri hiçbir zaman yolumu / yüzümü senden baþka bir adrese çevirmedim. Adýndan baþka hiçbir cümleye yataklýk etmedim ben. Evet kabul ediyorum suskunluða meyil etmiþ yollarým oldu ama asla senden vazgeçmedim. Bir miktar umut, bir dirhem mutluluktu istediðim..Ve mavi bilyelerimi gözlerinden Cennete yuvarlamak , bezden bir bebeði senin kollarýnda görme arzusu…Sonra ýslak saçlarýný ellerimi bir tarak misali kabul edip delice taramak…Sonra gözlerinden savrulmuþ en sýcak gözyaþlarýný gýrtlaðýnda yakalayabilmek..Seni “ sona “ hazýrlamak deðil, yeni bir umuda koþturmak…Cebinde sakladýðýn kaybediliþleri reddetmek seni bende yaþatarak..Siyah’a olan seviþlerini sana unutturup sana adýn geniþliðine denk gelen yedi rengi ispat etmek gözlerimde…

Hatýrlýyorum da “ sana inat gitmeyeceðim “ dediðin günleri…Ben de suskunluðumun yamalý haliyle haykýrýyorum ki “ seni çok seviyorum “…Nerde bilirsen bil beni..Kimin yanýnda, kimin yamasýna yüreðimi yama yaptýðýmý düþünsen de ...

Ben bir sana verdiðim bir dua’nýn kavgasýndayým….

Bilsen de bilmesen de….


-------------
Kapattým tüm kilitleri üzerime…
Tek sen varsýn tutunduðum..
Tek sen mevcutsun bu yürekte…

Ýster beni suskunluðun safýnda son görevimi yapmakta bil..
Ýster dua’ya durmuþ yüreðimi,
Elif/imize kavuþmaya gittiðimi düþün…

Bilsen de bilmesen de…
Ben seninim dudaklarýmdaki en büyük duam….

18 Mayýs 2008

Ýsmail Sarýgene