Kafka gibi, bir pencereden bakarýz çoðu zaman hayata, böcekten bir libas içerisinde. Hayat o zaman daha ufak gelir bize. Çünkü biz artýk acýlarýn yoðuruculuðunda kývama gelmiþizdir. Gelip geçiciyizdir ve hiçbirþeyin önemi yoktur bizim için. Zaten herþey yanlýþtýr bu dünyada ve biz doðrularý bilen nadir insanlardan biri olarak kendimizi bu düþünce ile saha kenarýna itmiþizdir. Onlarý kendi hallerine býrakmýþýzdýr. Birgün gerçeðin acý yüzü onlara baktýðý zaman, onlarýn vay haline... Hiçbirþey bize o pencereden atýlan o alaycý bakýþlarýn verdiði hazzý veremez durumdadýr artýk.

Unuturuz...Unuturuz tek baþýmýza yaþamadýðýmýzý bu anlarda. O umarsýz bakýþlarýn, o alaycý düþüncelerin tavþan ile dað arasýndaki iliþkiden öteye gidemeyeceði aklýmýza gelmez. Tamam belki haklýyýzdýr. Onlar gerçekten o bakýþlara deðer durumdadýrlar. Ama...Neden gelmiþtik ki biz dünyaya? Unuttuk mu acaba? Deðer verdiklerimizi, doðru bulduklarýmýzý bu þekilde nasýl savunabilirdik izleyici koltuðunda? Sanýrým bizi bu hale tele-(vole)-vizyon getirdi. Ýzleyici koltuðunun rahatlýðý artýk bir iþletim sistemi haline geldi düþünce dünyamýz için. Ýzlemek rahat olandý ve hiçbir tehlikesi yoktu bizim için.

Gelin hep beraber bir savaþ içerisine girelim. Yada benim için bir savaþ olacak en azýndan. Herþeyi önemseyin bu hayatta. Hiçbirþeye gelip geçici gözüyle bakmayýn. Bu gelip geçici düþüncesi kazýnmasýn ruhunuzdan ama hayatýn her anýndada birlikte olmasýn sizinle. Hayata deðer verin. Küçümsediðiniz insanlar, sizi küçümseyen insanlar, sevmediðiniz bir hayvan, saçma bulduðunuz bir düþünce, asla yemekten zevk alamayacaðýnýzý düþündüðünüz bir yemek (pýrasa:)). Duyduðunuz, gördüðünüz, dokunduðunuz her þeyden sizin için olumsuz bir izlenim býrakmýþ, onlar için yapabileceðinizin onlara bulaþmamak olduðunu veya onlarýn bir gün haksýz olduklarýný kendi gözleriyle görecekleri günü beklemenin en uygun hal tarzý olduðunu düþündüðünüz herþeye artýk farklý gözlerle bakmayý deneyin. Belkide bu onlar ile girdiðiniz en muharip savaþ olacaktýr. Eðer savaþ konusunda bir tavsiye isterseniz, bence savaþa ilk önce birþey söylediði zaman lafý deðiþtirdiðiniz yada dinliyormuþ gibi yaptýðýnýz insanlarý ciddi bir þekilde dinleyerek baþlamak daha yerinde olur. Çünkü bu yapýlanýn telafisi zor olabilir yada hiç olmayabilir.

Kýsacasý deðer verdiklerinizi/vermediklerinizi, size deðer verenleri/vermeyenleri, önemsediklerinizi/önemsemediklerinizi, sizi önemseyenleri/önemsemeyenleri atýn bir kuyuya. Sonra atýn kovanýzý ve tek tek çýkarmaya baþlayýn onlarý. Sýyrýlýn ön yargýnýzdan. Çýkan çamurda olsa nasýl deðerlendirebileceðinizi düþünün. Eðer tek deðerli olan "su" olsaydý o kuyudaki, emin olun hep su çýkardý.