“Ümitsiz deðilsiniz ümit sizsiniz, çaresiz deðilsiniz çare sizsiniz.”

Karanlýk çökünce geceye
Yüreðimizde sakladýðýmýz
Kýrýlýyor tüm aynalar
Hayalimizde kýrýk aynalar dolaþýyor
Ümitlerimiz tökezliyor
Þaþkýn þaþkýn etrafa bakýyoruz

Kafeste çýrpýnan kuþlarýn
Gökyüzüne özgürce uçtuðunun sevincini yaþýyor
Hayallerin kýyýsýna çömelip
Yaktýðýmýz aðýtlar
Sevgimizi körüklüyor
Elimizdekini yârimizle bölüþüyoruz
Uçan kuþlardan teselli arýyoruz

Yýllarýmýzý verdiðimiz tepelerde
Nefesler kesilince kurban oluyor
Çaresizliðin hicranýna düþüyoruz

Çýðlýk çýðlýk uçarken kuþlar
Zümrüdü Anka ile huzura uçuyoruz
Uçmak mý sonsuzluða kanat açmak mý bilemiyoruz
Yalnýzlýklardan kaçmak isterken
Garipliðin içine saplanýyoruz

Boylu boyunca uzanýrken
Aslýnda yalnýz deðiliz
Biri var yanýmýzda en yakýnýmýzda
Bize þah damarýmýzdan daha yakýn
Onunla mâveraya gidiyoruz

Kâinat içinde ufalanýp
Zerreler haline dönüþüyor
Çaresizlik içinde yalnýz kaldýðýmýzý sanýyoruz
Þimdi iltica vakti
Umutlarýn tükendiði anda
Ardýna kadar açýlan kapýlara bakýyoruz

Çarelerin bittiði anda
Ruhumuzu saran
Bizi kucaklayan bir bulutla
Çukurdan zirveye
Kutlu bir yükseliþle kuþlar gibi uçuyoruz

Uzun gecelerden muþtulu sabahlara
Þebnemlerin sabah meltemiyle kucaklaþýyoruz
Hasret vaktinde rahmet rüzgârýnýn
Þefkatli kanadýnýn bizi sardýðýný görüyoruz

El açýp, diz çöküp, boyun bükerek
Dilde zikir, beyinde fikir
Ruhumuzda sevinç ve huzur
Mutluluk çemberiyle sarýlýyoruz

Çaresizliðe teslim olmak deðil
Umuda kapý aralamak için
Daha ne duruyoruz

Öz bizde, söz bizde
Yüz bizde, göz bizde

Ýþte þimdi tam zamaný
Kalp inceliði, yürek güzelliði
Gönül hoþnutluðuyla
Ayaða kalk, ýþýk yak ve yürü
Aydýnlýk sabahlar bizi bekliyor.

09.02.2008