þimdi nilde iki güneþ doðar..
bir þubat öncesi üzüm baðlarýndan bakýnan iki salkým kadar baþ aþaðý üstüme uzanarak..

þimdi nilde kum toprak kadar.. nereden esiyorsa bu koku_ insanlar bana hep tanýdýk bakar..

yabancýsý kalmadý matemlerin centilmen katliamlarýndan bir tek bana --geriye..

bir gülü dudaklarýmda kurutmaya býrakmýþ bir aþk --daha kalmadý..

nilde toprak yaðmur kokar silinir didar insan olmanýn çok ötesinde
yabancý kalmanýn
öncesinde kalanlarla..

þimdi nil biraz þiir sarar.. üzüm baðlarýnda þarký söylemek gibi güneþ bana hep ayný þarkýyý sunar_
bir salkýmdan eðilerek -bir damla boyu su gibi- akmak için þimdi nil biraz þiir sýzar..

öyle duymak gibi deðil içimde kalanlarý dinlemek kadar bir damla mürekkebi bir kaðýda akýtmak için içimden bir ses bugün bana kuru bir týlsým satar_ ve týlsým suyu kaðýda
sunar bir damla okunabilmek için nereden estiyse bu koku
artýk tüm acýlar yüzüme aþkýnla bakar..

nil bugün aðýr kanar..