Hay Allah! Ýþte buna alýþtýrmamýþtým kendimi. Kocaman bir felaket bu benim için. Ama zamanla kapanacaktýr. Yine de bugünüm çok önemli. Olan bitenin göbeðindeyim. Neyleyim ki bir acý gibi iþledin yüreðime. Önceleri gülümdün, günümdün. Tatlý hasretim, özel sevmelerimdin.

     Çýðlýklar kopuyor içimde sessiz-sedasýz. Sen duymuyorsun. Þimdi beni görmelisin. Hayýr görmemelisin. Çünkü ben kendimden çok uzaklardayým. Bir avuç karanlýktayým. Seninde uzaklarýnda, seninle dolu alemlerdeyim. Sen bilmiyorsun…

     Vay anasýný ya! Demek bu kadar kolay. Demek bu kadar boþ-pisipisine…

     Ýþte gidiyorsun. Belki kendi dünyana. Boþ. Bomboþ. Ama gidiyorsun. Beklide yapmacýk bir gülümseme, takýlýp o gülümsemenin peþine… Ýþte gidiyorsun. Yani gidiyorsun.

     Oysa hala çýðlýklar kopuyor içimde SESSÝZ-SEDASIZ.

HÜZÜNBAZ