Ruh toparlayýcý ve iyileþtirici…



Binanýn dýþ yüzeyindeki o anlamsýz düzlük bir ruh toparlayýcýsýnýn bulunabileceði ve yaþayabileceði mekanlar içinde sanýrým en olumsuzu olsa gerektir.zile basýnca kapýnýn açýlma süresi ile bekleme süresi arasýndaki zaman çok tüketici, alýp götürücü, kendine dönücü bir süreç,ve iþte o güzel an, otomata basýlýr,beklersiniz ki otomata kýsa sürede basýlsýn,yok olmaz ama gereksiz olan ne varsa tedaviye geldiðiniz bu ruh toparlayýcýnýn kapýsýnda baþlýyor zaten,zzzýýrrrr…..kapýnýn aðýrlýðýný açarken kendi aðýrlýðýnýzla ölçmeye çalýþýp o aný saklamaya çalýþýyorsunuz,kapýyý ardýna dek açýp içeri ilk adýmýnýzý attýðýnýz her þey korkulu bir düþ gibi…aðýr adýmlarla ruh toparlayýcýnýn dairesine yöneliyorsunuz,o ahþap kapýnýn ardýnda ne olduðunu bilemeden(bir an o kapýnýn ardýndan þiþman, þiþmanlýðýyla gurur duyan bir akýllara zararýn çýkacaðýný elinde bir ruh iðnesi olduðunu,önündeki önlüðün üzerinde beyin parçalarýnýn ve esir ruhlarýn çýðlýklarýnýn yapýþmýþ olduðunu gördüðünüzü zannediyorsunuz)ilerleyip zaten sizin kapýya gelme sürenizle onun içerideki olasý masasýnýn baþýndan kalkýp, ahþap kapýyý açmak için kattettiði yol ömrünüzün unutmak istediði fakat aklýnýzýn unutmadýðý korkulu bir þeymiþ gibi..kapý açýlýr ve tam o an tüm o duyduðunuz korkular üzerinize akar,beklediðiniz ile olan arasýndaki farký hisseder gibi sanki….güleç yüzlü orta yaþlý sekreter ya da asistan görünümlü bir kadýn içeri buyur ederken neden umduðunuz görünümde olmadýðýný kendinize soracak oluyorsunuz,hayýr hayýr daha kötüsü var demek ki,bu bir kandýrmaca þimdi o güleç yüzlü kadýnýn masasýnýn altýndan bir takým iðneli ve ruhsuz ruhlu insancýklar çýkacaklar,iðneleri ile sizi korkutup sürekli soracaklar sýrýtarak ‘hoþgeldin niye geldin,hastamýsýn,ruhunumu kaybettin,dr. Yabancýlaþmanýn verdiði ilaçlarý neden kullanmadýn’….ellerinde hemen iðnelerinin yanýnda ruhunuzu tutarak…emin adýmlarla ve her köþeye bakarak adýmlýyorsunuz muayenehaneyi,bu hanenin içinde sizi nelerin beklediðini bilemeden,çýldýrtýcý bir sessizliðe gömülmüþ odanýn bir tarafýndan ya da her yerinden gelen ruh dinlendirici olduðunu tahmin ettiðiniz bir klasik müzik,bu ruh toparlayýcýnýn nasýl bir insan olduðunu merak ediyorsunuz,ve iþte çok beklemeden tanýþacaðýnýz ruh toparlayýcýnýn sessiz ve biraz da kendinden emin adým seslerini duyuyorsunuz müzikle beraber o kýsacýk anda nasýl göründüðünü onun merak etmenize fýrsat bile kalmadan görünüyor ve hoþ geldin diyor olric…sen benimsin demiyor..olric sormuyor ruhumu toparlayabilecekmisiniz…annnecimmmm…..korkular sakinleþince duyumsuyorsunuz içeriye baþka bir içeriye davet edildiðinizi,baþka bir içeride ne olacak acaba,ruh daðýnýklýðýnýn bedeli ne olacak ve bu ruh toparlayýcý nasýl bilecek ruhumun parçalarýnýn dünyanýn ya da yaþamýn nerelerine daðýldýðýný,kaç parça olduðunu nasýl anlayacak…belki bir puzllee ustasýdýr diye umut ediyorum,o zaman daha kolay olur…ne kadar güzel ve düzenli bir baþka içeri burasý,iki koltuk tek kiþilik birbirlerine bakan,okumuþtum bunlarýn birine benim oturmam gerekiyor,diðerine ruh toparlayýcýnýn oturmasý…bunu dahi ezberletmiþler,biliyorum nasýl olacaðýný,eline birazdan bir kalem alacak muhtemelen hemen yanýnda bir not defteri olacak,yazacak yazacak,beni yazacak,ruhumu bulmaya çalýþacaðýný söyleyecek,bulabilecek mi acaba?ve öðretilmiþ sorular…baþtan baþlayalým diyor neden geldin diyor,sizi bana getiren nedir…bilmiyorum sayýn ruh toparlayýcý,emin olunki bilmiyorum siz varmýþsýnýz dediler buluyormuþsunuz..neyi buluyorum..beni benliðimi yaþamýmý kendimi buluyormuþsunuz sonra bulduðunuzu süslü bir zarfýn içine koyup veriyormuþsunuz,ruhumuda yerine yerleþtiriyormuþsunuz karþýlýðýnda ne yapmam gerekiyor..para vermen gerekiyor…paramý sadece bu kadar mý benden istediðiniz karþýlýðýnda,para,ama her yer para,alýp gelirim þimdi,istesem insanlardan vermezler mi…ruhumu tekrar edinmek için o cebinizdeki kaðýtlara ihtiyacým var hanýmefendi emin olunuz ki onlarla bunu dýþýnda bir þey yapmayacaðým,karþýlýðýný öderim size,ruhumu geri alayým ne isterseniz,isterseniz size orgazmý tattýrabilirim ,desem verir mi o kaðýt parçalarýndan…düþüncelerimi ruh toparlayýcý kesiyor,sonra diyor biz peþin çalýþmýyoruz,önce hizmet diyor…olamaz bu boþ baþka içeride onlarýn ne iþi var,hemen karþýmda beliriyor,dr. Yabancýlaþma bu,yanýnda dr. korkunç yalnýzlýk var onun yanýnda da dr.yanlýzlýk…hep kýskanýr zaten dr. Yalnýzlýkla dr. Korkunç yalnýzlýk birbirilerini…konuþmuyorlar sadece bakýyorlar ve hisset diyorlar kendini ruhunu nerede býraktýðýný hatýrla…neden geldin buraya ruh toparlayýcý sana bizim veremeyeceðimiz neyi verebilir ki?bu soru zihnimde dolanýyor,iþimin ne olduðunu bilmediðimi söylüyorum ayrýca ruh toparlayýcýnýn o kadar kötü olmadýðýný elinde iðneler deðil sadece not defteri olduðunu söylüyorum,ruh toparlayýcýnýn kelimeleri ile arkasýna bakmasý arasýndaki sürede onlar onun göremeyeceði bir yere doðru,köþeye çekiliyorlar,neden korkuyorsunuz diyorum o bir toparlayýcý onun görevi bu,yaþama nedeni bu onun,üstelik bu müthiþ hizmet karþýlýðýnda sadece para istiyor,ne kadar iyi bir toparlayýcý,sizler paradan fazlasýný istemiþtiniz hatýrlýyor musunuz….istediklerinizi karþýlamanýn külfetini karþýlayamam çok aðýrlar…benliðimi sürekli kendine dönen kýsýr döngülere teslim olmuþ bir garabete benzettiniz,oysa sizleri ben özel kýlmýþtým yaþamýmda,tüm hastalýklarýmý iyileþtirebilecektiniz…dostane kalabalýklarýmý aldýnýz,sadeleþmiþ yalnýzlýklarýmý alýp dünyanýn en ücra yerinde bir kiþilik hapishanesine kapattýnýz,bu çok aðýrdý...ruh toparlayýcýnýn sakin sesiyle uyanmýþ gibi oluyorum,sersem sarsak bir bilinçle cevap vermeye çalýþtýkça daha fazla gömülmemek elde deðildi…anýmsamak þimdi aldýðým duyduðum tüm hisleri ceplerimden çýkarmaya çalýþýyorum…ruh toparlayýcýya kabalýk ettiðimi düþünüyorum aslýnda sorduðu tüm sorularý duymamýþ gibi yaparak yalnýzlýðýma gömülmek istemiþtim bir an için olan biteni düþünmek burada ne iþim olduðunu ve kimliðimi nerede býraktýðýmý neden doðduðum yeri hatýrlayamadýðýmý soracaktým aslýnda,yeþerdiðim ve yaþlandýðým tüm mecralarýmý biliyor gibi düþünmüþtüm…bilmediðini öðrenmenin yolu ya da bildiðini ona sormak ve anlamaya çalýþmasýný saðlamak gerekiyordu ruh toparlayýcýsýna bile anlatamayacaksam kime nasýl….

Kime nasýl…benliðim…beynim ahh..o kapýyý açan mendeburun önlüðünde unutmuþ olabilirmiyim tüm bunlarý ve daha fazlasýný dönüp baksam mý acaba,aralarýndan seçebilecek kadar iyi tanýdýðýmý sanmadýðýmý hatýrladým birdenbire,insanýn kendi bireyini anýmsamamasý hatta hatýrlamamasý sanýrým dünyada olabilecek en berbat yalnýzlýk ve sarsaklýk,þimdi ne yapsam ne etsemde bunu en azýndan ruh toparlayýcýsýna anlatabilsem doðru düzgün,anlayacakmý acaba ama onun yaþama gerekçesi bu,o bir ruh toparlayýcýsý….öteki olabilmeyi baþaramayan ve empati kuramayan her insanýn bir zaman sonra kendiyle farklý zeminlerde yaþamýný sýkýþtýracak sorgulamalara girmesi içten bile deðil,sosyallik halinin kendisi içeriði itibariyle zenginleþtirici olabiliyor,fakat sorunun kendisi bu sosyalliðin içinde gizli zaten,insanlarýn toplulaþarak yaþadýðý bireysel toplumlarýn sosyallik hallerinin samimi olmadýðý,sahte yüzlerle dans edildiði aþiyandýr,farklý olabilmesi için toplumsal aklýn nasýl iþlemesi gerektiði konusunda tüm toplumun hem fikir olmasý gerektir…olric toplumsal akla ters düþtüðünü düþünüyor,o akýl olricin insanlarla iletiþime geçmesini engelleyen unsurlarý zenginleþtiren bir kanserli hücre gibi,duyulanýn anlaþýlmadýðý,bakýlan ile anlaþýlan ve anlatýlanýn arasýndaki farklar aklýn kendisini imha yöntemi olabilir mi,belki de akýl intikam alýyor…ruh toparlayýcýnýn ne kadar hýzlý kalem kullandýðý düþüncesiyle gerçek olana geri dönen bilinç, zamanýn ne kadar çabuk geçtiðini anlayabilmek için ruh toparlayýcýnýn yüzündeki endiþeye bakakalýr…ve empati kurmuþtur artýk olric,ruh toparlayýcýya gerekmi kalmamýþtý yoksa aklýnýn ona oynadýðý o garip oyunlardan bir baþkasýmýydý bu yaþadýðý yeni þey,bununla ilgilenip bunu düþünecekmiydi bunu da bilmiyordu aslýnda,dr yabancýlaþma,dr yalnýzlýk ve dr korkunç yalnýzlýk ta terk etmiþti onu bu baþka içeride,artýk tamamen yalnýz sayýlýrdý,yanýndaki koltukta ruh toparlayýcýsý,olric,ve karþýdaki tablodan kendisine bakýp bakýp gülümseyen yaþamý onun…bahtiyarlýk hissini mutlulukla özdeþ tutmak doðru olurmuydu acaba,bahtiyarlýk belki de þu an duyduðu huzur olabilirdi,mutluluk ise neydi unutmuþtu bile onu yýllardýr…artýk zaman dolmuþtu,ruh toparlayýcý ile bir daha ki randevuya kadar görüþemeyecekti,bir baþka içeriden çýkma ve hayatýn o anlamsýz kargaþasýna tahammül etmek gerekiyordu artýk,çünkü yaþam asla unutturmazdý kendini ve acýlarýný,þimdi çýkýlacak buradan,o uzun cadde ufak adýmlarla geçilecek,eski sevgili bir kez daha özlenecek,eve gitmekle meyhanede oturup bir kadeh raký içip içmeme arasýnda kalýnan kýsacýk bir andan sonra sokaðýn baþýndaki cazibeli anason kokusuna kendini býrakacaktý belki….olric yaþam enerjisini yitirmeye baþladýðýný o baþka içeride fark etmiþti..ve buda yeni sorun oluyordu,belki de artýk bu hayatta yapýlacak çok az þey kalmýþtý,onlþarýda bir el çabukluðu ile yapýp gitmek gerekiyordu belki de…