Türkiye’de demokrasiyi zirvelerin de zirvesine çýkardýk.. Bilim ve teknoloji alanýnda durmadan çalýþtýk. Bunun için sabahlara kadar uyumadýk. Öyle buluþlar yaptýk ki, dünya bizi ayakta alkýþladý. Tam Mars’a çýkacaktýk, aniden yorulduðumuzu anladýk.

Yumuþak yataklarýmýza þöyle bir uzandýk. Mýþýl mýþýl uyuyoruz geceleri. Ne tefekkürümüz, ne yazýmýz, ne okumamýz, ne çalýþmamýz, ne de projemiz var! Bu kadar gayretin ardýndan biraz da miskinliðin tadýna varalým dedik! Fena mý? Artýk çalýþmak yok. Çünkü; din-le-ni-yo-ruz!

Ýnancýmýzýn güzelliklerini tüm dünyaya anlattýk. Anlatmakla kalmadýk gösterdik de! Komþularýmýz, ahbaplarýmýz, akrabalarýmýz, bizim dürüstlüðümüze, temizliðimize özeniyor. Bizim gibi olmak istiyorlar.

Alanya’daki, Konya’daki turistlerin çoðunluðu Müslüman oldu. Çünkü onlara her zaman övündüðümüz, ama bir türlü ortaya koyamadýðýmýz o çok güzel Ýslami yaþantýmýzý gösterdik. Hatta Vatikan’da bile ezan sesleri duyuluyormuþ. Ýsveç, Norveç, Finlandiya gibi ülkeler biz uyurken, tembellik yaparken, birden bire Müslüman olacaklarmýþ! Türk - Ýslam dünyasý da nasýl olacaksa; biz hiç kitap okumaksýzýn, ilim öðrenmeksizin; onun bunun dedikodusunu yaparken, siyasetin satranç oyunlarýna dalmýþken birden bire birleþecekmiþ? Bu baþarýlarý elde etmek için hiç durmadan, ama durmadan, din-le-ni-yo-ruz!

Din-len-me-nin pek çok türü var. Hitap ettiðimiz kitleler haricinde bizi herkes, her þey dinliyor. Yerin kulaðý vardýr deriz ve hiç kimse dinlemese de topraðýn bizi dinleyeceðine inanýrýz. Ellerimizi açarýz, dua ederiz Yaradan bizi dinlesin diye. Biz O’nun dediklerini dinlemesek de O bizi dinler çünkü! Kendimizle konuþuruz; kendi iç sesimizi huþu içinde dinleriz. Bu sefer de kendimiz tarafýndan dinlenmiþ oluruz.

Mesela bir deprem uzmanýyýzdýr, olasý bir deprem hakkýnda uyarýlarda bulunuruz. Birden bire havalara uçacak derecede mutlu oluruz. Dediklerimiz hemen uygulamaya sokulmuþtur. Çünkü biliyoruz ki, toplum tarafýndan dikkatle, din-le-ni-yo-ruz..

Ya da Cami imamýyýzdýr. Ýyilik yapmanýn öneminden bahsetmiþizdir hutbede. Türkiye’deki bütün Camilerde Diyanetin hazýrladýðý bu hutbe okunmuþtur. Ertesi gün, bütün Türkiye’nin tamamen deðiþtiðini görürüz. Ýnsanlarýnýn iyilik yapmak için yarýþtýðý yeni bir Türkiye vardýr önümüzde.. Anlarýz ki, cemaat tarafýndan ihlasla, din-le-ni-yo-ruz.

Öðretmenizdir okulda. Fâtih’in Ýstanbul’u nasýl fethettiðini anlatýyoruzdur. Bir gün gelir, TV muhabirleri öðrencilerimize uzatýr mikrofonu. Ýstanbul’un fethi hakkýnda birkaç soru sorarlar. Öðrencimiz yutkunur önce. Konuþamaz. Utanmýþtýr ya da bu çok zor konuyu unutmuþtur.. Görürüz ki, öðrencilerimiz tarafýndan da can kulaðýyla; din-le-ni-yo-ruz..

Bu ülkede, özü sözü bir köþe yazarlarýmýzýn, siyasilerimizin, aydýnlarýmýzýn dinlendiði kadar hiç kimsenin dinlenmediði gerçeðini de dile getirelim yazýmýzda. Ýnsanýz ve ister istemez din-le-ni-yo-ruz. Yoruluyoruz, din-le-ni-yo-ruz.. Konuþuyoruz, din-le-ni-yo-ruz. Hakaret ediyoruz, din-le-ni-yo-ruz. Güzel söz söylüyoruz, din-le-ni-yo-ruz. Özgürlük ve demokrasi istiyoruz, din-le-ni-yo-ruz. Dinlenmekten kaçýþ yok. Kâlu beladan beri her an, her lahza tam da düþüncelerimizin yüreðinden din-le-ni-yo-ruz.

Ben de din-le-ni-yo-rum.. Bundan eminim. Tam da düþüncelerimden, duygularýmdan din-le-ni-yo-rum. Müthiþ bir teknoloji bu! Aslýnda beni dinleyeni de biliyorum. Açýkçasý, bu yazýmda seslerimi kaydeden cihazý deþifre etmeyi de düþünüyorum. Bu gece de, her gece olduðu gibi günlük konuþmalarýmýn, düþüncelerimin bant kaydýna ulaþtým. Sanki, benden içeri bir ben… Sanki, beni benden iyi duyuyor… Beni benden iyi biliyor…

Sýký durun! Beni dinleyen cihazý deþifre edeceðim. Yetkilileri de göreve çaðýrmak istiyorum: Siz de bir yolunu bulup, beni din-le-ye-ni hemen din-le-yin! O’nu bulun, O’na ulaþýn! Lütfen! Bir gece vakti, uyumadan önce fark ettim. Bunlar benim konuþmalarým ve düþüncelerimdi. Ben farkýnda deðilken kaydedilmiþlerdi. Sonunda anlamýþtým. Benliðime yerleþtirilen dinleme cihazý VÝCDANDI! Duygularýmý, düþüncelerimi adým adým, milim milim takip ediyordu. Daha sonra, bu cihazýn bütün insanlara yerleþtirildiðini anladým. Yalnýz deðildim. Bütün insanlar, isteseler de istemeseler de din-le-ni-yor-du.

Bizi dinleyen asýl tele kulak vicdandý. Kimsenin olmadýðý en izbe yerlerde, en yalnýz zamanlarýmýzda, düþüncelerimizi, duygularýmýzý bile dinleyen asýl tele kulak oydu. Asýl ona karþý dürüst olmamýz gerekiyordu. Güzel düþünceler ve iþler kaydettirmeliydik bu cihaza. Çünkü bir gün yaptýklarýmýz, söylediklerimiz aleyhimizde delil olarak kullanýlabilir. Sonsuz bir aleme gittiðimizde, vicdanýmýzýn kameralarýna kaydedilen iðrenç görüntüleri ve sesleri izlemek, dinlemek zorunda kalabiliriz.

Bu arada bu cihazý benliðimize yerleþtirenin kim olduðunu da tahmin etmiþsinizdir herhalde. Bilmiyorsanýz, O’nu bulmanýn zamaný artýk geldi. O’nu bulun ve sizi dinlediði gibi siz de O’nu dinleyin. En yakýnýnýzdaki kitapçýdan bir Kur’an-ý Kerim meali alarak O’nu dinleme çalýþmalarýna baþlayabilirsiniz.

Þu anda da hissettiniz mi bilmiyorum? Ben hissettim. Evet evet hiç þüphem kalmadý. Tam da vicdanýmýzdan din-le-ni-yo-ruz!