Büyük sevdalar gözlerde gizlidir. Bizimkisi büyük sevda mý acaba? Bir bakýþ, bir gülüþ, bir dokunuþ artýk aþktan sayýlmýyor. Hayatýn en normal þeyleri...
Bense öyle bir aþk istiyorum ki; gözlerde baþlasýn. Sonra al al olsun yanaklarým utancýmdan. Gözlerim yere insin, hep öylece kalsýn. Görenler bir daha hiç bakmayacaðým sansýn. Dalýp dalýp gitmeliyim zaman zaman. Yüreðimde hissederken onu, gördüðümde dilim tutulmalý. Gözlerimden aþaðý inmemeli bendeki aþk. Hele dudaklar, onlarýn bu oyunda hiç rolü olmamalý. Kaçamak bir dokunuþ heyecanlandýrmalý ta derinden. Ufacýk bir tebessüm uçurmalý çocuk yüreðimi. mutluluk oyunu oynamalýyým aþklarýn en güzeliyle. En güzel diyebilmeli, en masumca yaþamalýyým sevdayý.
Sevda demeliyim; ben biliyorum, yaþadým. Çocukçaydý, gülünçtü ama sahiciydi. Öyle bir yer bulup yerleþti ki, dokununca acýyor.
Sormalýyým sevdayý; duyamazken istediðimi, dahasý var demeliyim. Siz bilmiyorsunuz, yaþamamýþsýnýz. Uykularýnýz kaçmamýþ toz pembe dünyanýza eþ...
Sonra onlar bana sormalý. Bir çýrpýda çizmeliyim resmini. Bir cümlede... iþte budur sevda, iþte bu! Rengi yok sevdanýn, kalemsiz yapýlýr resmi. Bilmez konuþmayý,her sözünde yalan vardýr. Ýnanmaya gelmez, inanmayýn. Ne susturabilirsiniz beni, ne de duyarsýnýz... Bir gün gelir bir elinizde kalem, bir elinizde kaðýt resmini çizmeye çalýþýrsýnýz sevdanýn...