ten peçesini sýyýrýnca aþk.
gölgendir
uzak bir yoldan ayartan bakýþlarýmý

ýþýðýn asa’mdýr
çöllerime selsebiller yürüten
yýldýzlar yaðar hecelerinden
bir geceye duruþun bekasýdýr varlýðýn
bak
yine bir uslanmaz ataþ söyletiyor aðyarý
benim o sermest iklimlerin nigehbaný
ve gök zülüflerinin kara sehabý..


ellerinden akan þiiri soluklamak
aþkýn þavkýna karýlmaktýr bir daha
ve bürünmektir o dað omuzlarýndan
yüzyýllarýn yangýsýna düþürülmüþ
marifet hýrkasýna
yedi kat göðün senasýný dinleyerek senden
meþkine savruluyor ýssýz karanlýðým
ben o kadim sayfalarýn künhüne düçarým


sensizlik bir meyyit eliyle sürüklüyor ufuklarý
bizarým…
haydi diline düþsün o þems yeniden.
ve yaban bir gülistanda
sukünetleri sema ile soðutsun
kamusunda benliðin yokluðu kadar asude


gaybet güllerin ‘bir’ kýzýlýn hülyasýna düþtüðünde
duldasýnda güzel gözlerin
endamýna ahraz kesilir zemin
ey can ! aðyare yine bir ataþ devþir sözünden
serencamýný anlat yoða varlýðýn
niyazla inleyen o sonsuz kurbiyet sultanlýðýnýn


duyur ki
bir arzuhale bilenir nazarýnla seviþen gök
bin gülizarle harlanýr lal .
bak yine hazan mevsimi uðraksýz bir ok
pinhan olmuþ hýrkan içre binler l e y l- i n e h a r


bir ölünün dudaklarýndan boþalan söz gibi
býrak gün uyusun diðerlerinin yüzünde
biz geceyi þahlandýrdýk bir kýzýl kadeh dilinde…
ve esrik bir an’a çalkandý umman
ve aþka kesildi
tüm evrenin aðýdý can damarýndan


karanlýðýn da bir güneþi v a r...
doðurgan bir ezgiye alazlanýr ateþ dil’inde
benim güneþlerimin karanlýðý ‘h a r’..


yüzün mihrabýmdýr gülendam
rabtýndýr an içre bulduðum nefesimde
ve týlsýmýndýr ram olduðum
uzak bir handan bir meþkle
ten atlasýna deðince kurak
yankýlanan yürekte kamaþýyor vuslat
ve yaklaþýyor


ey ölümün soðutmadýðý nefes
böyle
Ýndir peçeni aþktan yana
söyle ki sen sýmsýcak dilbestesin geceye
hitamý olmayan bir þems ülkesinden
uzak bir yoldan dönüyorum
uzak bir handana bir melali býraktým
ve insandým..

yüzün mihrabýmdýr
ýþýðýn asa’m