pranga izlerine benzeyen, ayak bileklerimdeki çorap izleriyle temizlikten yoksun fakat temiz ve kurumayý bekleyen çamaþýrlarýn ýslattýðý yataðýmýn içine girip, sýcaklýðý kendine bile yetmeyen bir battaniyeyi, kürek kürek topraðý yaþlý gözlerle yaþamdan ölüme serper gibi üzerime çekiyorum. ciðerlerimde, önce hapsettiðim sonra gökyüzüne üfleyip azad ettiðim sigaranýn dumanýndan kalma sýzýyla uykuya dileniyorum.

sormayýn nerede, nasýl olduðumu. ben de bilmiyorum. ve öyle geliyor ki anlatmaya bir baþlarsam, süzülecek cümlelerim, damlaya damlaya ceviz kabuðunu bile doldurmayacak maviliklere.

ölmek için bu denli didindiðime bakmayýn. iple çekiyorum onu; fakat çektiðim iple baðlayacaðým onu, dört bir yanýma çevreledikleri bu duvarlarýn birine yasladýðým üç ayaklý sandalyeye. ve elbet bir gün yýkacaðým bu dört duvarý -ölümüme çokça yakýn bir tarihte...

yazýn bile erimeyen baþý karlý, dumanlý daðlar gibi duruþuma aldanmayýn, saçlarýmdaki bu bembeyazlara bakýp; çokça erezyona uðradým, elalemin konuþlanmalarýyla.

gözlerimin altý mor aslýnda, izin vermiyor artýk yeni akým "kozmetizm" kadýnlarýn içlerindekini dýþarý vurmaya...