Þüphesiz, her gözün bir hikâyesi var.
Ama beni, senin gözlerin ýrgalar.

Göz, sevginin ve dostluðun giriþ kapýsý, güzelliklerin gözesi.

Göz, Züleyha’yý Yusuf’a köle eden, Mýsýr’ýn seçkin kadýnlarýný þaþkýnlýða sürükleyen; fitnenin kucaðýna atan uzuv.

Göz ki, Kays’ý Leyla’ya Mecnun eden fettan.
Benim Leyla’m da sensin inan.

Bu baðlamda göz var, gülümser ; ýþýk saçar, göz var fitne ki “fitne katilden beterdir.”

Ayrýca, göz var, denizler kadar derin, göz var Hacer-i esved kadar siyah.

Her bakýþýna, bin ah çekilir bazý gözlerin ki senin gözlerin de onlardan.

Söylediðim gibi bir hikâyesi var bütün gözlerin.

Ama, benim meftunu olduðum, tiryakisi olduðum; dinlemeye doyamadýðým hikâye senin gözlerin.

Ne Zülayha’nýn ne Leyla’nýn gözü gözümde.

Gözlerin ki bir bakýþýyla, göz göz oldu yüreðimde yaralar .
Gözlerin ki beni sana râm eyler, seni bana yâr.

Gözlerini kýskanýrlar ahular.
Sana son sözüm o ki gözlerinde gözüm var...

Ankara 06.07.2002