**

Baþýma çökmüþ bir akþamýn sýðlýðýnda uðradým gözlerinin enginliðine. Rengi nedir diye bile bakmaktan korktuðum gözlerinin avuçlarýna býraktým cocukluðumu. Sen konuþtukça, ben büyüdüm sana. Birkaç dakika yanýnda olmanýn kattýðý umut deryasýna býraktým Suna boylu yangýnlarýmý. Kaç gündür sesinin renginden düþecek haberleri beklerken, ben sen oldum. Saçlarýndaki beyazlara dayadým çamurdan yüreðimi. Her arayana sen diye koþarken, sesinden yoksun düþtü içimdeki nehir.Susadý dýþýmdaki çember, daraldý gökyüzü…Oysa ki sen benimle ayný gökyüzünün altýnda yaþamaktaydýn..Fark edemedim, sezemedim..Meðer sen bana ben kadar yakýnmýþsýn. Yabancý dursa gözlerin gözlerime, þimdiye kadar dudak kenarlarýndan kovulmadý çocukluðum..Sende – þimdilik - sessizce büyümeye devam ediyorum. Kim bilir birkaç gün sonra öleceðim dudaklarýnda..Sahi ölmek dedin de; ben senin yüreðinde kaç gün yaþabileceðim ? Çünkü bu yürek hiçbir deniz de yaþatýlamadý..Þimdi diz çöktüm çocukluðumun baþýna, bir denizin maviliðini bekliyorum…Çünkü benim hiç denizim olmadý bur terli coðrafyada..

Evet, benim yüreðim þehrim gibi çoraktýr.. Ýçi yangýnlardan olma, dýþý yalnýzlýklardan doðma bir yaranýn tam ortasýna düþmüþ ceninim. Keza kim bilir senin yazgýnda imlasý bozuk bir cümlenin gýrtlaðýna yazýlmýþtýr. Þimdi uzandým Suna boylu rüzgarýn koynuna..Ayak dibimde þiddeti yalnýzlýktan ibaret bir deprem büyürken, ben senin gözlerinin avlusunda ömrümü huzura sývamaktayým. Az sonra koþacaksýn ya bana…Saçlarýnýn arasýna sevda alfabesini çözüp beni gözlerinin denizine kavuþturacaksýn ya..Guslettim sensiz geçen ömrümü, deðmese de bir yürek bu kurak topraða yine de terimle yýkadým..kapýndayým, beni gözlerinle buluþtur. Beni de kabul et gözlerinin avlusuna..

Bilmem dikkat ettin mi, gözlerimin topraða olan aþkýný…Ýçimdeki çocukluðunun büyümemeye olan inadýný..Sen sorma sakýn..Boþa tüketme nefesini..Morg sessizliðine dönmüþ yüzüm tüm sorularýn cevabýdýr. Baþým topraða dik açýlardan vurulsa da, ben sen kadar yalnýzým..Küçüðüm senden biliyorsun lakin sana yetiþmek isteyen ayaklarýma cevap ver. Sakýn dur deme bana..Sakýn herkesin dediði gibi – sen çok iyisin ama üzgünüm bana geçe kaldýn – masallarýný vurma yüzüme..Ýlla benim ol demiyorum sana..Ama gitme, sende gözlerimin içine bakýp yalnýzlýðýn musallasýna yatýrma..Öldürme beni, hayat ver nabýzlarýndan süzülmüþ bir avuç suydan..Sakýn karanlýk býrakma beni..Sevda alfabesini çökmüþken baþýma bir mum uzat yanaðýma..Bir nefes býrak cocukluðuma…

----- Gideceksen / Dinle son kez beni ---

Gelmeyeceksen eðer, þehrin son duraðýna býrak beni. Taze bir aðacýn gölgesine indir avutulmamýþ yüreðimi..Bir tutam saçýný da býrakmayý da unutmayasýn sakýn. Uðradýðým her kapýdan kovulan bir yüz, gömülmeli sabaha kalmadan..Aynalara pek alýþýk deðildir gözlerim, kýr içimde sana kurduðum köprüleri..Sana uzattýðým dallarý da býrak ayak altýna..Merak etme – gelmedin diye – acýmayacak kalbim..Çünki hiçbir zaman diliminde bir yüreðe yoldaþlýk etmedi yüreðim. Sende git / ki kalbim yýkýk bir kentin hatýralarýyla dolu..Senin tarafýndan vurulur bir kez daha yüreðim..Senden önce kaç kez öldürüldü içimdeki düþler..Kaç kez sürüldü cesedim yüreðime.. Kaç kez devrildi üzerime alfabe..Yalnýzlýk tarafýndan kaç kez iðfal edildi umutlarým..Rehin kalmýþken karanlýða, son bir kez cenin oldu gözlerin yarýnlarýma…Gelmeyeceksen eðer, son bir cümle kur bari…

“ Üzgünüm, seni büyütecek bir denizim yok yürek topraðýnda..
Sýksan tenimdeki ter bulutlarýný,
Tek bir umut bulamazsýn sana dair..
Unutma, ayaklarýný bastýðýn yer kara iklimi..
………………
Beni yaþayýp acýyý yaþamaktansa,
Gözlerimin yabancýlýðýndan olsun kefenin…
Sancaðýn düþse de saçlarýma,
Kalkmayý bil küçük çocuk..
Çünkü ben unutulmuþ bir mezar bekçisiyim..
…………..
Keþke sana kucak dolusu denizim olsa da yürek coðrafyamda..
Ama ben çoktan kýrdým dallarýmý..
Git hadi küçük çocuk…
Yüzüne vurulan onca kapý olsa da..
Büyü be cocuk…
Büyü..
Ölme bende…
Bak göreceksin..
Bensiz de yaþamayý öðreneceksin..
Çünki sen …………..

** Bu yazý - kadim dostum-Mustafa Gökçe ve unutamadýðý D. Küçük’e ithaf edilmiþtir

26/06/2008 19.56

Ýsmail Sarýgene