BÝLÝNSÝN KÝ
Ýnleye durur elbet akþamlar.
Bilinsin ki…!
Daðýnýk saçlarýmý toplamama,
Fýrsat kalmadan geçmiþtir sular…
Yine þair seslenir uzaktan.
‘ ‘ sularý ýslatamadým ‘ ‘
Yine ayazýna, viran vurulur ürpertilerin.
Susmaktýr oysa ki içimdeki koca gürültü.
Duymadýðýnýz, duyamadýðýnýz…
Kereme selam eylerken:
Taþkýn bir dere kenarýnda Ferhat.
Bilirim bu bir kervandýr.
Bilinsin ki…!
Taþýrýz suskunluðu…
Daðlanmýþ yüreðimizi susturur gideriz.
‘ ‘ bir zamandýr ‘ ‘
Dedi ya þair zaman için.
Þimdi sen diye anlattýðým.
Ama sesime ses vermeyen.
Duvarlara asýyorum yanlýzlýðýmý.
Neylersin ki,
Ilýk ýlýk bir özleyiþ kaplar yüreðini.
Ferhat misal mahsun bölünür uykular.
Ve yýldýzlarýna yazdýðýmýz sevgili.
Üç beþ satýr olarak dökülür.
Þairliðine inat dudaklarýna.
Oysa, yýldýzlarýna yazýlar yazdýðýmýz.
Sevgili duymaz bir tek…
Sahi…
Neden gece yazar ki þairler…
Unutmuþum… söylemeyi.
Þairlerin güneþini gün doðarken vurmuþlar.

Nazlý Nur YILMAZ