Bir yara gibi...

Hani içinde bir yerde, senin bile farkýnda ol(a)madýðýn, gözle görülmeyen bir yanýnda mesela, artýk senin ayrýlmaz bir parçanmýþ; elin, gözün, kulaðýnmýþ gibi taþýdýðýn, her canýn sýkýldýðýnda, acýdýðýnda veya acýttýðýnda baþkalarýný istemeden, bir günün bir diðerine uymadýðýnda mesela, kendini bilmediðin huysuz ve umarsýz zamanlarýnda, içindeki boþluklar üþüdüðünde, þimdiye kadar kaç kiþiyi üþüttüðünü düþündüðünde, baþkalarýna az kendine fazla geldiðinde, ya da tam tersini hissettiðinde, yakalayamadýðýnda akýp giden zamaný, tutamadýðýnda her istediðinde istediðin yerinden hayatý, kendini hep geç kalmýþ hissettiðinde, ama yetiþmek için artýk çabalamadýðýný farkettiðinde, sürekli anlaþýlmadýðýndan þikayet ettiðinde, ama sen anlatabildin mi bilmediðinde, gün bitiþlerinde, mevsim geçiþlerinde, her sene sana bir yaþ daha eklendiðinde, bir sevgiliden ayrýldýðýnda, bir baþkasýna sil baþtan aþýk olduðunda, bir dosta kýrýldýðýnda, ailene gücendiðinde, kimi zaman hiç sebebsiz, kimi zamansa sebebini bile bilmediðinde, el yordamýyla çabucak bulup da yerini, bir anda gün yüzüne çýkardýðýn, tatlý-sert kaþýyarak, canýný acýtarak hatta tekrar tekrar kanattýðýn, ve o kan dinip o sýzý geçene kadar, hani tekrar kabuk baðlayýp da içindeki o vazgeçilmez ama bir o kadar da farkedilmez yerini alana, sen kendi içinden çýkýp da tekrar yaþamla baðýný kurana kadar, hem kendi hayatýna hem de baþka hayatlara kan kýrmýzý bir izle bulaþtýrdýðýn bir yara gibi yalnýzlýðýn...

Bilirsin iþte...
Boþ verilmiþ bir yalnýzlýktýr aslýnda seninkisi...
Ama boþ deðil...