Senin bilmediðin bir hayatýn yaþam olmayan kýsmýna denk geldi yalnýzlýðým. Kimseye fark ettirmeden hüzünlenme denemeleri yapýyorum kendi içimde.
Seni özlediðim zamanlardan kaçýþ aslýnda bu senli anlarý bir bir anýmsayýþým. Ve düþündükçe açýlan yaralarýmdan sana doðru sýzýyorum, eninde sonunda sana bulaþýyor bu huzursuzluklar. Þimdi sana varmak isteyen yollarýn üzerine yýkýyorum yýlbaþý aðaçlarýmý ve baþka bir yol çiziyorum kendime, baþka bir yoldan yine sana varmaya.
Bugün yýldönümü yalnýzlýðýn. Hiç kadar var olmaya çalýþtýðým günler geliyor aklýma, bir hiç olabilmeyi dilediðim zamanlar… hiç olabilmeyi dilemek zorunda býraktýðýn zamanlar demeliyim belki de… Yine de teþekkür etmeliyim, büyüttüðün için beni, baksana sana teþekkür edebilecek kadar olgun ve bir o kadar hayatý bilen bir insan yetiþtirdin ellerinle. Ben ki severdim ellerini, yüzünü ve kokunu sevdiðim kadar.
Keþke, yýrtmasaydýn çocukluðumun sen kokan yalancý masallarýný. Yerine býraktýðýn temenni dolu sayfalarýn boþluðu dolardý belki, biraz kokunu býraksaydýn, biraz da sen kalabilseydin senden eksilen yanlarýma… Olmadý diyorsun ya, biliyorum, olmadý, bu gerçeklik uymadý her zaman güzelliðinden bahsettiðim dudaklarýnýn kývrýmýna.
bugün yýldönümüm benim… Hayatýma verdiðin o güzel þekilleri beraber sildiðimiz gün. Yerine çizdiðin karalamalarý benimle silebilecek kimseyi bulamadým, yanýnda yataðým olan her duvar nasibini aldý çizgilerinin eðriliðinden. Renkleri cansýz ve bulanýk bir gerçekliði yansýtýyordu, biraz þekil vermek istedim, biraz düzenlemek; ama yapamadým. Ýyiden iyiye bulaþtýrdým yüzüme, alnýma, güldüðümde çýkan çizgilerine yüzümün. Þimdi kirli bir el gibiyim, nereye dokunsam bulaþtýrýyorum seni.
Bugün yýldönümü bana verdiðin son hediyenin. Merak etme, hiç unutmadým, derin derin kazýdým içime. Ne zaman gitmeye kalksam hayattan, en önce onu koydum valizime, sonra seni, sonrasýndaysa taþýyamadým ikinizi. Aðýrdýnýz benim için, aðýrlýðýnýzla kalakaldýnýz. Ne bir adým öteye ne de geriye.
Þimdi boynumda size uzanan bir ip, serseri adýmlar atýyorum çevrenizde, birden çekiyorsunuz dizinizin dibine, birazcýk yaþamaya izin bile vermiyorsunuz.
Bugün yýldönümü her þeyin, hiçliðin ve kimsesizliðin! Yarýnsa doðum günüm benim, seneler sonra yine ayný karanlýkta, iyi ki doðdun diyecekler, iplerimin kopmasýný dileyeceðim mumlarý söndürürken, alkýþ sesleri dolacak kulaklara, herkes baþka bir telaþta olacak ve sizin dizinizin dibine düþtüðümü asla göremeyecekler!