Sana kavuþma ihtimalini çoktan geçtim ben… Þimdi sana kavuþamamayý düþlüyorum. Seni gözümün önünde tutup da, ellerini tutamamayý… Ne de olsa seni uzaktan sevmeyi seçtim ben. Yokluðunda var olmaktý kaderim; Kabullendim, direnmedim.

Ama sen öylesine yoktun ki; varlýðýný bilseydim, hissetseydim eðer, yeterdi bana..

Kalbimin kýyýlarýnda gezinirken ben, sen çok uzaklardan geçen bir gemi olsaydýn, ufukta bir nokta kadar bile görebilseydim seni, o da yeterdi...

Öyle ya, ne de olsa seni uzaktan sevmeyi seçtim ben... Hiçbir zaman sana yakýn olamadým ama,
hislerime karþý koyamadým da…

Sana kavuþmamayý özlüyorum þimdi. Sokakta rastlayýp da bir selam vermeden gözden kaybetmeyi… Sesini duyacak kadar yakýn olup da sana haykýramamayý… Ayný odada oturup da gözlerinin içine bakamamayý düþlüyorum.

Þu avunmak istediðim ayrýntýlara bir bak!
Evet, sana kavuþmanýn çok ötesinde þimdi bu aþk...

Bir kürek mahkumuyum hasretin gemisinde. Gitgide senden uzaða kürek çekiyorum,
açýlýyoruz enginlere. Ýþte þimdi o ufuktaki gemi ben oldum; ya sen ne zaman çýkýverdin sahile?
Demir alma daha vakti gelmedi mi, söyle.

Ayný gemide olma ihtimalimizi zaten çoktan geçtim ama, ayný anda ikimizin de kýyýda, veya
ikimizin de denizde olma ihtimali olmayacak mý hiç Allah aþkýna!



27.02.2008