Anlamýyor musun?
Biz diye bir þey yok!
Hiç olmadý, olmayacak
Ýkimiz de istesek bile…

Yersiz umutlarýmýz boþa çýkacak
Uzanan ellerimiz havada kalacak, kavuþmayacak
Tadýný hiç bilemeyeceðim dudaklarýnýn, ne acý!
Þöyle doyasýya sarýlamayacaðým sana
Teninin tuzuna hasret kalacak bu dudaklar,
Yanacak, kavrulacak…
Saçlarýnýn arasýnda gezinmeyecek ellerim
Yani kýsacasý, anlayacaðýn
Yaþanmasý gereken her ne varsa
hep eksik kalacak

o yanýndaki ben olmayacaðým sevgilim
olamayacaðým…
bizi seven ve yasal olarak hak edenlerin gölgesinde geçecek ömürlerimiz
doðal olarak ve olmasý gerektiði gibi…
o büyük aþktan yoksun geçecek

hep böyle yedek mi kalacaðýz birbirimize
hep böyle ayrý mý düþecek bakýþlarýmýz
Ola ki sevgimizi paylaþsak
herkes bize garip davranacak
konuþmayacak dýþlayacak
sanki sevmeye hakkýmýz yokmuþ gibi
oysa iki kiþi birbirini gerçekten sevdi mi
dünya üzerlerine gelse yine yýkýlmaz umutlarý
engeller yýldýramaz, vazgeçiremez onlarý

içimde o seni seven çocuk var ya
o hep çocuk kalacak
ve o çocuk hep sevecek seni,
her ne olursa olsun sevecek…
sen sevmeyecek dahi olsan,
ola ki vezgeçsen bile,
bir daha seni hiç göremeyecek olsa bile ömrünün sonuna kadar
yine de sevecek…

Ýþte bu yüzden o çocuk hiç büyümeyecek
Yakýnýnda olamasa da
Nefesini hep en derinde, taa içinde hissedecek
yýlmadan, usanmadan
býkmadan sevecek
tâ ki son nefesini verene kadar…

ama sen sakýn orada biter sanma bu sevda
ölüm bile karþý koyamaz bu aþka
ölüm dediðin son deðil ne de olsa,
Anca baþlangýçtýr yeni bir hayata!