Yýl 1918. Yýllarýn ve savaþlarýn yorgunu, yenik bir Osmanlý Devleti.. Vatan onu parçalamak ve yok etmek isteyenlerin iþgali altýnda.. Halk hainler, dönekler, yalakalar, casuslar, katledilenler, zulmedilenler, esir düþmüþler, umarsýzlar ve umutsuzlar diye pek çok guruba ayrýlmýþ.. Bütün bu guruplarýn içinde bir de baþkaldýranlar ve “ya istiklal ya ölüm” diyenler var.
Eðer güçlü bir liderin önderliði olmasaydý istiklal mücadelesinde yine de baþarýlý olabilir miydik emin deðilim ama þundan eminim ki her durumda kolayca teslim olmayacak bir gurup hep orada olacaktý ve sonuna kadar direnecekti.
Atatürk’ün Gençliðe Hitabesinde iþaret ettiði þey de buydu. Durum ne kadar vahim olursa olsun mücadeleden yýlmayacak olan bir güce duyulan inanç ve bu güce çizilen sýnýrlar vardýr hitabede.
Atatürk’e ait olup olmadýðý kimi yerlerde tartýþma konusu olan Bursa Nutkunda sýnýrlar hitabedekinden çok daha nettir. Sýnýrlar nettir demek yanlýþ oldu bir anlamda, neredeyse sýnýr yoktur kanaatimce. Gençliðin muhakemesine o denli büyük bir güven vardýr burada..
Lakin iþ gençliðin Cumhuriyeti müdafaa etmesi noktasýna gelene kadar yarýlmasý gereken savunma hatlarý vardýr. Bu hatlarýn yarýldýðý Cumhuriyeti seven kitlelerce hissedilmeye baþlandýðýnda toplumda oluþacak huzursuzluðun derinliðini çok kiþi takdir edecektir.
Öncelikli olarak sivil iktidara çok büyük rol düþmektedir. Ýþlerin yolunda gitmediðini hissettirecek bozukluklar, yolsuzluklar, yasadýþýlýklar, adaletsizlikler süratle ele alýnýp en kýsa sürede halkýn gözü önünde çözüme ulaþtýrýlmalýdýr. Halkýn huzur ve güvenlik hissi vatanýn temelidir. Sivil iktidar, sivil kuvvetler toplumdaki genel huzuru gözetmek ve gerilime mahal vermeyecek hareketleri takip etmek ile yükümlüdürler. Halk huzur, güvenlik, adalet ve aþ-iþ gibi temel ihtiyaçlarýndan mahrum býrakýlmamalýdýr.
Mahrumiyetler çok adaletsiz ve toplum içinde belli guruplarýn çýkarlarý gözetilir biçimde arttýðýnda, siyaset kör-saðýr-dilsiz-umarsýz-çaresiz hal aldýðýnda yasalar devreye girip bu gidiþe dur demek zorundadýr. Anayasada belirtilen eþitlik, adalet ve özgürlüklere dair sýnýrlarýn korunmasý bu noktada mahkemelere kalmýþtýr.
Kimi zamanlar olmuþtur Türkiye tarihinde, toplumdaki kesimlerin içindeki gerilim, huzursuzluk ne yazýk ki savunma hatlarý tarafýndan iyi ölçülememiþtir. Yükselen tansiyon iyi okunamamýþtýr. Çeþitli kesimler seslerini bir türlü duyuramamýþ ve rahatsýzlýklarý sonunda onlarý baþkaldýrý noktasýna taþýmýþtýr. Bu zamanlarýn toplumu getirdiði noktalarý bir hatýrlayacak olursak toplum içindeki rahatsýzlýklarýn karþýt kitleleri fiili olarak çatýþtýrdýðý gerçeðini görürüz. Ne mahkeme ne siyaset önünü alabilmiþtir böyle zamanlarýn. Ve bir diðer savunma hattý olan ordu iþe karýþmýþtýr.
Türkiye Cumhuriyeti genç bir devlet olarak çok fýrtýnalý ve hýzlý deðiþimlerin yaþandýðý bir yüzyýlda kurulmuþ, bu fýrtýnalardan payýna düþeni de ziyadesiyle almýþtýr. Darbeler, toplumsal karmaþalar, siyasi iktidarý kanunlarýn üstünde kullanmaya yelteneler, iç ve dýþ kaynaklý terör yýllarý..
Bütün bu tarihin bize öðrettiði bir þey olmalý. Adý SORUMLULUK olan bir þey.. Bu ülke vatandaþlarýnýn huzur ve güvenliðinden sorumlu olan bütün mekanizmalarýn sorumluluklarýný tekrar gözden geçirmesi gereken bir dönemden geçmekteyiz. Durduklarý yerden pek iyi göremiyor olabilirler diye açýk biçimde ifade etmekte fayda vardýr ki halkýn geniþ kesiminde tansiyonlar yüksektir-yükselmektedir. Bu tansiyon saðlýklý önlemlerle, doðal yoldan düþürülmek zorundadýr. Birileri durumdan vazife çýkarmaya baþlamadan, saflar birbirine daha fazla yaklaþmadan ortalýðý yatýþtýrýp sorunlarý çözmek adlarý Anayasa ile konmuþ kurumlarýn görevidir. Cumhuriyete ve kurumlarýna güveniyoruz, bu ülkeyi seviyoruz. Gidecek baþka yerimiz yok. Güvendiðimiz daðlara kar yaðarsa ne yaparýz bilemiyorum.