Bez bir bebek, kare kare küpler ya da plastik bir askerdi hayat bizim için çocukken. içine hayallerimizi sýðdýrdýðýmýz renkli bir dünya, bir sirkten ibaretti herþey. Kendi kendimize konuþturduðumuz bebeklerimiz, küçücük ellerimizle yürüttüðümüz arabalarýmýz ve ancak odanýn duvarýna kadar varabilen tren yollarýmýz vardý.. Küçücük ellerimizle vaarettiðimiz, saatlerce içinde kalabildiðimiz bambaþka bir dünyaydý bu: oyuncak dünyasý. Ne güzeldi hayat orda. Kimseler dokunmazdý onlarýn üzerine iþlediðimiz masallara ve yazdýðýmýz günlük senaryolarý kimseler bozmaya çalýþmazdý. Çizgi filmlerde olur ya hani, bir kitabýn sihirli sayfalarýný açýp içine cup diye atlanan ve içine girilen anlar, iþte tam da öyle birþeydi bu oyuncaklarýn dünyasý.

Sunay Akýn. Yazar, þair, araþtýrmacý kiþilik. Dahasý; sýnýrsýz bir fikir insaný, kocaman bir yürek, kocaman bir beyin, istinasýz kabul edilen bir iç yolculuk.. Bir soruya binlerce cevabý olabilen bu muhteþem adam Ýstanbul-Göztepe’de dünyanýn en büyük ikinci “Oyuncak Müzesi”ni açtý 23 nisan 2005’te. Tam da anlamýna ve duygusuna yakýþýr bir günde, hepimizin çocukluðuna uzun bir yolculuk yapacaðý yer burasý. Giriþte sizi kocaman zürafalar ve sevimli heykelcikler karþýlýyor; heyecanlanýyorsunuz bu büyülü ev karþýsýnda.. Beþ katlý, içinden hiç çýkmak istenmeyen bu tarihi köþkte Sunay Akýn’ýn 11 yildir dünyanin dört bir yanindan topladigi oyuncaklari görmek mümkün. Aðýrlýklý olarak Amerikan, Alman ve Ýngiliz yapýmý oyuncaklarýn yer aldýðý müzede kýzýlderili, asker, polis, itfaiye, bebekler, uzay oyuncaklari vb. olusan 16 bölüm yer aliyor. Oyuncaklar kalýn camekanlar içinde sergileniyor, ama dokunamadan sadece gözlerinizle kurduðunuz o temas bile sizi alýp öyle geçmiþlere sürüklüyor ki bazen tatlý ve sinsice gülümsüyor bazen de aðlamaklý olabiliyorsunuz. Detaylarsa can alýcý.. Her bölümün dekoru, renkleri, atmosferi, müzikleri farklý. Kah bir tren kompartýmanýnýn içinde buluyorsunuz kendinizi, kah bir uzay yolunda.. Tam da içine düþtüðünüz duyguyu yansýtýr cinsten öyle ince düþünülerek tasarlanmýþ ki müze, akýp gidiyor ruhunuz derinlere.. Benim gibi 80’lerde doðmuþ çocuklarýn kanýmca en çok ilgisini çekecek; “off inanmýyorum bende de vardý bu yaa”, ”ah evet nasýl unuturum!!” dedirten yer ise birinci kattaki kýsým. Burada hissedeceklerinizin tüm hakký size aittir! En alt tuvalet katýnda ise bambaþka bir sürpriz karþýlýyor sizi ve aniden bir denizaltýnýn içinde buluyorsunuz kendinizi! Anlatýlacak deðil yaþanacak bir yer burasý.. Diðer bir sürpriz ise Sunay Akýn’ýn neredeyse hergün bizzat müzede bulunmasý. Oyuncaklarýn hikayelerini masalsý betimlemeleriyle, þarký söyler gibi üflüyor yumuþakça kulaklarýnýza ve oyuncaklar iki kere daha anlam kazanýyor onunla. Atlýkarýncalar, tahta arabalar, robotlar, plastik bebekler; kücücük eller için yaratýlan küçücük evler ve kocaman dünyalar. Batman, Süpermen, Temel Reis; ilk kahramanlarýmýz, ilk sevgililerimiz.. Elinde 5 bine yakýn oyuncak olduðunu söylüyor Akýn, ama sýðmadýðý için ne yazýk ki hepsi sergilenemiyor. En eski oyuncak 1817 Fransa yapýmý bir keman. Ýlk yapýlan Mickey Mouse oyuncaðýda bu müzede ayrýca. “Müzeye girerken bir elinizle çocuðunuzu, çýkarkense diðer elinizle kendi çocukluðunuzu tutuyorsunuz” diyor usta þair. Bu masal aleminden çýkarken ayaklarýnýzýn yerden kesilmesi kaçýnýlmaz oluyor haliyle..

Oyuncaklarýmýz.. evimizin en ücra köþesine kaldýrýp unuttuðumuz, ya da belki de çoktan attýðýmýz en kalabalýk, en masum hayal ordularýmýz.. Kaç tane düþümüz var þimdi sýðýndýðýmýz, yalnýzken gözlerimizi kapatýp içinde yüzdüðümüz? Kollarýmýzda uyuttuðumuz, kimselere göstermeden büyüttüðümüz kaç tane hayal dünyamýz var? Þimdi büyüyen bedenlerimiz ve hayallerimiz hayatýn telaþý içinde ancak körebe oynuyor, oradan oradan sürükleniyor yorgun düþüncelerle.. Öteki tarafta ise hiç büyümeyen, büyümek istemeyen bir çocuk uyuyor içimizde oyuncaklarýna sarýlmýþ.. Haydi, geç olmadan uyansýn mý artýk o çocuk?..