Neyi beklersin ey dili yüzü gönlü güzel neyi beklersin
Ömrümüzün son demine kalkan gemiden sallanan birer eliz artýk
Neyi beklersin ey gönül sultaný sensiz gecelerin hicraný neyi beklersin
Yaþ oldu otuz üç yolun yarýsýna kaldý iki
Ömür desen yetmiþ
Sensiz geçen otuz iki kalan otuz sekiz belki de sadece sekiz
Üç vakte kadar mutluluk göründü falýmda
Falcý bana güldü ben güldüm falcýya
Yaþ otuz üç iki tane üç
Oysa sen ve ben iki deðil biriz
Þimdi þarkýlara baðladým niyetlerimi
Sensiz gecelerde kadehlere sarýlýp
Boþ sandalyelere söyledim þarkýlarý
Seni bekleyen gözlerle baktým yollara
Yollar uzadý ömür kýsaldý beklenen bu yolda
Ömür bu yaþadýðýna saymalýsýn her þeyi
Sensiz yaþamadým ki neyi sayacaðým
Koca ömürde iki yýl senin yanýnda senden uzak
Koca ömürde iki gün sana yakýn sonu hicran
Beklemek zor gelmezde gönle
Gidenle kalan arasýnda ki uzaklýk ve yakýnlýk týr korkutan
Tamburun sesinde kemanýn inlemesinde udun naðmesinde
Sýkýþýp kaldý bu aþkta
Nihavent bir makamý yaþadýk bu vakte kadar
Artýk gönül sonbaharda sararmýþ bir yaprak
Ömür ise esecek son rüzgârdýr