Yüreðimin sessiz sakin vadilerinde gezen bir kýrlangýç kuþu gibisin
Bir anda karþýmda gördüðüm sonra yok olan
Bana koþarak geldiðini düþündüðüm anlarda aniden yönünü deðiþtirip
Baþka bir yöne uçan kýrlangýç kuþu
Bazen çarpýþacaðýmýzý düþünürüm
Ya senin yâda benim bu çarpýþmanýn sonunda yok olacaðýmýzý
Korkum tüm bedenimi sarar o anlarda
Ne yapacaðýmý bilmeden
Panik içindeki bir çocuk gibi saða sola bakarým
Kaçamam

Yüreðimin derin uçsuz bucaksýz okyanuslarýnda gezen bir denizkýzý gibisin
Hiç ummadýðým bir anda karþýma çýkan
Sessizce bir kayalýkta oturup beni izleyen bana aþk þarkýlarý söyleyen
Sana yaklaþmama müsaade edip dokunmama izin veren
Gözlerinden aldýðým cesaretle sana sarýlýnca da ellerimden kayýp giden
Yüreðimin mavi derinliðinde kaybolan
Bana acýlarýmý býrakan

Yýldýzlarla dolu yüreðimin karanlýk gökyüzünde dolaþan bir gece kuþusun
Taaa milattan geliyorsun, yorgunsun
Gözlerini görüyorum, korkuyorum ama kaçamýyorum
Topraða kök salmýþ ayaklarýma bakýyorum
Kaç yüzyýldýr orada durduðumu bile hatýrlamýyorum
Öyle karanlýk ki yüreðim, gözlerinden daha karanlýk
Yüreðimi söküp atasým geliyor gün doðsun diye
Sende gideceksin diye yapamýyorum…
Korkuyorum …

Kaf daðýný anlat bana karanlýk gözlü kuþ
Kaç sevda gömülmüþ ve kaç aðaç bitmiþ üzerlerinde
Gözlerin bu yüzdenmi karanlýk
Yoksa kalbime yakýþtýðýný düþündüðün içinmi
Bakma artýk korkuyorum…
Uzanamamaktan, kýpýrdayamamaktan
Ölmekten az ama yaþamaktan daha fazla
Aslýnda ben senin gitmenden korkuyorum anlasana…