Derin br uykuya dalmak üzere yüregim.Ýçinden geçenleri taporlayamýyor bi türlü dahasý içinide toparlayamýyor. Hangi cümleye baþlasa bir yaný eksik bir yaný kýrgýn hep hüzünlü. Cümleleþtiremiyor ya hissettiklerini ne hissediyor onuda bilmiyor. Bir anda donup kalýyor bütün ne varsa, dünya duruyor, ne varsa aðýr gelen yüregine boþalýyor. Hatýrlayamýyor yerine koyamýyor aklýnýn karmaþalarýný.Herþey uçuþuyor, anlamsýzlaþýyor. KIsa süreli hafýza kaybý... Ardýndan usuldan acýmaya baþlýyor kalbi. Sancýlý bir hatýrlanýþ baþlýyor. Gözleri doluyor,durduramýyor içine fazla gelen tomurcuklar yanaklarýndan süzülürken. Bütün zulmu kendine olan bi çocugun dudak büküþü bunlar diye avutmaya çalýþýyor kendini. Polyana bile bu kadarý fazla deyip çekiliyor oyundan. Daha çok aðlýyor... Karanlýk bir odanýn en karanlýk köþesinde önce karanlýða aðlýyor sonra içindeki karanlýða bi daha aðlýyor... Bitmeyecek bu gözyaþlarý bu iç sancý dinmedikçe... Yorgun düþüyor sonunda omuzlarý iççekiþlerinden, iç çekiþmelerinden. Düþlemiyor artýk. Gerçekler öylesine batarken canýna düþleyip avunmuyor, inanmýyorda aksi cümlelere. Hayata sýrt çeviriyor bi tarafý.
Bir damla düþüyor avuçlarýna peþisýra bi damla düþ, bi damla gerçek , bi damla hüzün dökülüyor. Bi damla yürek oysa içindeki, bi damla...