“Modern Ýslam“ sentezi geçerli mi? -1


"Ey iman edenler! Yahudileri ve Hýristiyanlarý dost edinmeyin. Zira onlar biribirinin dostudurlar. Ýçinizden onlarý dost tutunanlar, onlardandýr. Þüphesiz Allah, zalimler topluluðuna yol göstermez " 5 /51



Can ve Aklýn yaratýcýsý olan Allah’ýn adý ile

Allah’ý tanýma ve ona tapýnma olgusunun tarihi, insanlýk tarihi ile özdeþtir, þayet bölye olmasaydý ilk insan peygamberlikle görevlendirilmemiþ olmalýydý ve bunun ötesinde, ilk insandan sonraki süre için de geçerli olan tek Tanrý’ya tapýnmama hakký bugün geçerliliðini korumuþ olurdu!

Buna göre: semavi dinlerin ilk muhatabý, yeryüzünde yaþamak için yaratýlan ilk insandýr. Ki, gerek Tevrat, gerek Ýncil ve gerekse Kur’an mesajlarýnda yeryüzündeki ilk insan Hz. Adem’le bilikte, tek Tanrýcýlýk ve onun öðretileri ekseninde hayatý devam ve ikame etme gerekliliðini belirleyen suhuflarla ilahi emirler doðrultusunda yaþanmasý gerekiri öðretmiþtir.

Ali Þeriati: ’’Ýnsan ve Tarih Felsefesi“nde þöyle bir açýklama getiriyor.’’ Adem’in oðullarý’nýn her ikisi de beþeridir; doðal birer beþer. Ama birbiriyle savaþmakta dýrlar. Biri ötekini öldürür. Buradan baþlar insanlýk tarihi. Adem’in savaþý özde [türde] gerçekleþen zihinsel bir savaþtýr. Bu ikisininkiyse hayatta gerçekleþen özdeþ savaþtýr. Dolayýsýyla Habil ve Kabil öyküsü, ’’tarih felsefesin’’i, Adem’in öyküsüyse ’’insan felsefesi’’ni göstermektedir. Habil ile Kabil’in savaþý tarihteki iki karþýt cephenin savaþýdýr, tarihin diyalektik esasýna göre. Dolayýsýyla, tarihin de insanýnki gibi diyalektik bir hareketi vardýr. Bu çeliþki de Kabil’in, Habil’i öldürmesiyle baþlar. Bundan sonra tarihin sürekli savaþý baþlar. Tarih, baþtanbaþa, katil Kabil kanadýyla, maktül Habil kanadý arasýnda, hakim kanatla mahkum kanat arasýnda olagelen savaþa sahnedir.“


Ýslam’ýn deðerli A’limlerin den, Ayetullah Muhammed taki caferi ise; ’’Ýslam ve Materyalizmin karþýlaþtýrýlmasý“ baþlýkýðý ile yaptýðý söyleyiþinde þöyle bir açýklamada bulunuyor: “Bir kimsenin Allahýn bulunmadýðýna dair kesin kanýtý yoksa sessiz kalmalýdýr. Çünkü hepimiz biliyoruz ki þimdiye kadar Allah’ýn varlýðýný inkar etmeyi gerektirecek tek bir kanýt bile açýklanmamýþtýr. Þu tamamen açýk bir konudur: Allah’ýn olmadýðýný iddia eden kimse en büyük iddiayý ortaya atmýþ oluyor. Çünkü böyle bir iddiada bulunmak, iddia sahibinin ezelden ebediyyete kadar varlýk aleminin tamamýný gezip incelemiþ olmasýný ve Allah diye bir varlýðý görmediðini gerektirmektedir.”(1)

Teslis inancý taþýmayan ve tek Tanrýlý Hýrýstýyanlardan olan Jean Jack Rousseau ise þöyle diyor: “Bütün iþlere yarýyacak en iyi kanunlarý bulmak için, tüm insani þehvetleri görüpte kendisini kaybetmeyen, tabiatýn tamamýný tanýyýp da onlarla hiç bir iliþkisi olmayan, saadeti bizimle ilgili olmadýðý halde bizim saadetimize yardým eden bir Akl-ý Küll gerkir. Bu Akl-ý küll zaman geçtikce ortaya çýkan övünçlerle yetinmeli, yani bir asýrda hizmet sunup diðer asýrda sonucunu alabilmeli. Bu söylenilenlere binaen sadece Tanrý halka gerektiði ve layýk olduðu þekilde kanun getirebilir.”


Günümüz Ýslam dünyasýnýn önemli kesimi(halk kitlesi)nde „Öze dönüþ“ döneminin azami hýzýyla yöründesine doðru seyir ettiði, öze dönüþü sadece sözsel deðil, siyasi, kültürel, içtimai, iktisadi ve hayatýn diðer tüm sahalarýnda uygulama metodu ile yeniden ihya edildiði bilinmiyor deðil. Ancak ’’katkýdan arýnma süreci“ de diyebileceðimiz öze dönüþ sürecinde bizi baþka tehlikelerinde beklediðini, bu cümleden; dönüþün salt maddi yaklaþýmla deðerlendirilmemesi önemli olduðu kadar, ümmetin gerçeðe varma süreci ile peralelliði olan mevera netliðinide elden býrakmamasý, býrakýlmýþ ise ona olduðu gibi ulaþabilmesi görevi de olmazsa olmazý arasýndadýr.



Modernleþtirme eðilimi

Geleneksel olaný, yeni olana tabi kýlma tavrý. Yerleþik ve alýþýlmýþ olaný, yeni otraya çýkana uydurma eðilimi veya düþünce tarzý. Bir inanç sistemi ya da öðreti bütününü deðiþen koþullara uyarlama eðilimi ya da hareketi (ki; makalenin konusu ile ilinek’sel ve asli tema açýsýndan üzerinde duracaðýmýz, eleþtirilerilere hedef olacaðý...)

Modernizmin Felsefe terimleri pradigmasýnda ki açýlýmý ise; Nesne ya da varlýktan deðil de, özneden hareket etme, Tanrý’yý deðilde, insaný merkeze alma, bilimlerdeki geliþmeyi temellendirmeye çalýþma tavrýnýn özelliði. Aydýnlanma geleneðinin, ’’yani aklýn ürünü olan rasyonel bilim anlayýþý ve yönteminin her alana uygulanmasý tavrýnýn netliði’’! (2)


Buraya kadar yazýlan ve önbilgi niteliðinde sayýlan açýklamalardan amaç þudur: Düþmaný tanýmadan, düþmanýn felsefesi bakýþý in¬celemeden, düþmanýn kendi düþmaný hakkýnda ne düþündüðünü ve hakkýnda nasýl hüküm vermek isetiðini araþtýrmadan, görüþ belirtmeyelim, Tabi þunu da hatýrlatalým ki. Batýnýn adýna Modernizm dediði hayat nizamýný, hatta dinini ve felsefesini taný¬madan önce kendimize ait olan deðerlerimizi iyi tanýmalý ve onu özümsemeliyiz. Din, sadece dünyada insanýn kemali, kur¬tuluþu ve hayat yolu deðildir. Ýnsanýn meveraya açýlan yönüne en yüce ve en derin ihtiyaçlarýný kusursuz karþýlayan yegane ve mutlak mesajdýr. Ancak, dini tanýmak insaný tanýma ile de içiçedir. Din ve insaný tanýyacak olursak, bu ikilinin ayrýlmaz bir olgu olduðunu kabul etmekten baþka alternatifimizin olmadýðýný göreceðiz. Tarihi süreç içerisinde yüzler, binler öðretiler ve ekoller arasýnda, çeþitli ihtiyaçlarý olan ve adýna insan denilen bu varlýk için hangisinin daha ideal olduðunu ve ideal olana hakkýný vermekten baþka alternatifimizin olmadýðýný anlarýz.

„Dedi ki: Bu bende olan bir bilgi dolayýsýyla bana verilmiþtir…“28/78






Bati toplumunun manevi çýkmazlarýný ve din olgusunda baþarý olarak tanrýyý yeryüzünden göksel sürgüne göndermek, deðilse kilisede gözaltýna almak. Tanrýnýn redettiði sýnýrsýz materyalist çerçevede bireyin isteklerine izin veren taktiðidir.

Modern çaðýn Ýslam dinini modernleþtirme arzusunun derinliklerinde Ýslami toplumu anomi olarak görme hülyasýndan bakþa nasýl anlamalý?
Acaba bu hülyanýn getirisi insanýn Tanrý adýna ve tarafýndan atanmýþ ilahi insan eksenli dünyasýndaki hayatýnda, insanýn dalgalar arasýndaki biricik sýðýnaðý olan din teknesinden indirilerek acýmasýz dev dalagalarýn kucaðýna atmak deðil mi?
Ne var ki; bunu yaparken laik ideoloji akýntýlarýnýn sonsuza dek sahili olmayan deryasýný kurtuluþ adasý olarak sunmasý ne kadar acý ve gülünçtür?
Aklý inançtan ayýran aydýnlanma çaðýnýn filozoflarýna hayran kalan yeniyetme müslüman kýrýntýlarý entellektüellerin, manevi babalarýnýn özlem duyduðu modern dünya öncüleri! Gücünün zirvesinde ne Firavunluklar yaptýklarýný nasýlda görememzlik edebiliyorlar.
Kendi baþýna buyruk býrakýlan aklýn sýnýr tanýmazlýðýnýn zirvesi olan totaliterizm, Asya ve Afrika devletciklerinde diktatörlerin yaptýklarýný öyleki Aparthaitizm’e kadar týrmandýðýný görmek için daha nasýl bir göze ihtiyaç duyulduðunu anlamak zor doðrusu.



Diyalog tuzaðý!

„Yenim olsun ki (habibim!) sen ehl-i kitaba her türlü ayeti (mucizeyi) getirsen yine de onlar senin kýblene dönmezler. Sende onlarýn kýblesine dönecek deðilsin. Onlar da birbirinin kýblesine dönmezler. Sana gelen ilimden sonra eðer onlarýn arzusuna uyacak olursan, iþte o zaman sen hakký çiðneyenlerden olursun.“ 2/145

Semavi dinler arasýnda doðru, geçerli ve bir o kadar da gerçekci diyaloðun ancak ilahi mesajlarýn tahrife uðramamýþ versiyonu temel deðerle (akide) baz alýnarak semavi dinlerin asýl yetkilileri arasýnda yapýlmasý( islam peygamberinin çeþitli ülke yöneticilerine gönderdiði Tevhid’e davet mektuplarý gibi) tartýþýlmaz bir gerçek olmakla birlikte, bu dinler adýna bazý kiþi ve kuruluþlarýn diyalog etiketi islam’ýn modernleþtirilmesi! Misyonunu yüklendiði de baþlý baþýna bir kaygý ve sorun.
Medeniyetler arasý ittifak arayýþlarý þu anki aþamada muhal denilecek bir pozisyonda. Þöyle ki; Ýslam ümmetinin semavi dinlere inandýklarý gibi diðer semavi dinlerin mensuplarý islam dinine inanmýþ deðiller!

Oysa Ýsa Mesih'in Havariliðini üstlendiðini iddia eden Vatikan Þovalyesi papa 16. Benedick’in, adýnýn Ýncil’de Ahmed -a.s- olduðu bildirilen ve Ýsa Mesih tarafýndan müjdelenen, nezih Ýslam peygamberine karþý yaptýðý küstah açýklamalardan çok net bir þekilde anlaþýlmaktadýr ki, diyalog düzmece ve aldatmacadan da öte Ýslam ümmetindeki vahdeti bölme giriþimleri, Ýslami deðerlerin baþkalaþtýrýlmasý ve baþkalaþmýþ Ýslama tabi olan Ýslami kanaat önderlerine destek olmak, onlarý muhatap kabul ederek mü'minleri asimile operasyonudur. Rahatlýkla söylenmelidir ki, Ýslam adýna Batý ile diyalog içerisinde olan Neo-diyalogcular, bilerek ve husumet güderek, Türkiyeli müslümanlarý seçmiþler.

Siyonizmin ve ABD ile AB Ýsalama karþý yenilgisi ve yeni geliþtirilmek istenen oyunlarýn temelinde bu sorunlarda yok deðil. Buna bir de tamamen Siyonizme ve emperyalizme hizmet etme amacýný güden post-modern misyonerlik kavramýný eklediðimizde tablo daha bir netlik ve bir o kadar da büyüme kazanýyor.