Onu sürükleyen dalgalarýn büyüklüðünü kimse tahmin bile edemezdi. Güpegündüz, gün ýþýrken parlak bir güneþin ýþýltýsýnda yaðan damlalarýn herbirini yüreðinde hissettiði bir sýrada binlerce kez geçtiði sokaklar, caddeler, silinmeye yüz tutmuþ kaldýrýmlar onu sürükleyen bir akýntýya tanýk oluyorlardý…Alýþkanlýklarý geldi aklýna bir bir…Neden bazen olaylara tepkisi deðiþiyordu? Bazen en umulmadýk yerde burnunun dikine gidiyor, bazen ise affedilmemesi gerekenleri affediyordu…Suçlu mu oluyordu hep her merhamette? Acýmak zorunda mýydý yolda yürürken eteðine yapýþan dilencilere?
Ýçine iþleyen ayaz, onu ýsýtacak tek bir cümle bekliyordu ne zamandýr.
-     ÝÇÝNÝ ISITACAK BÝR TEK CÜMLE!!!!
Ayaklarý silinmeye yüz tutmuþ kaldýrýmlarda ilerlerken, elleri yüreðine doðru yükseliyor, yükseliyor sonra alçalýyordu…Ýçinden tekrarladýðý o denli güzel þey vardý ki…Hayat onca aksiliðe raðmen ona o kadar yaþanýr geliyordu ki her fýrsatta içinden tekrarladýðý umut sözcükleri günden güne büyüyordu. Gönlünün hiçbir örtünüþe ihtiyacýnýn olmamasý ne güzeldi.
Yaðan yaðmurun günü aðýr ve sönük bir akþam üzeri gibi yansýtmasý umrunda bile deðildi. Umut içinde kurþun misali konacak bir baþka yer arýyordu.
……Birilerine emanet edilmesi gereken günahlarýnýn olmamasý ne güzeldi….
Ýçine iþleyen ayaz þiddetini arttýrýrken ondaki eksik kalan içini ýsýtan o cümleyi duymamasýydý…Neydi beklediði söz? Bunu o bile bilmiyordu…Ah birileri içini anlayabilseydi keþke…Yalnýz bir kez, hangi yüzyýlda olursa olsun bir kez de olsa sadece bir kez.
Kanatsýz yüreði kýpýr kýpýrdý. Kafasýndan o güne dek düþünmediði ihtimaller sýralanýyordu..Birgün birileri bir zarfýn içinde koyup gönderir miydi içini ýsýtacak o cümleyi… Olabilir belki de bir zarfla gelirdi bugün özlemini duyduðu þey , içine sevinç,ümit ve gönderenin ýsýsý konulmuþ bir zarfla…
Ýçini ýsýtacak bir çok þeyin varolmasý ne güzeldi…..Canýný acýtacak hiçbirþeyin kalmamasý güzeldi!!!