Ýçimin varoþlarýndan birinde bir park var.
Hani þöyle avuç içi kadar...

Her türden genç aðaçlarla donanmýþ,
Tam ortasýnda fýskiyeli bir havuz,
Çevresindeki banklar hep umuda boyanmýþ....

Hemen karþýda sevda renkli bir kameriye
Pergulasýna dolanmýþ sarmaþýklar,
Uzatmýþlar kollarýný ileriye..

Küme küme çiçekler.
Çiçekler arasýndan
Uzatmýþ baþýný havuza güller,
Sanki su içecekler...

Sarý beyaz papatyalar arasýna
Menekþeler gizlenmiþ “hercai”,
Yapraklarý, laciverdi düþündüren bir mavi..

Demiþtim ya, park genç aðaçlarla donanmýþ.
Þurada bir manolya,
Akasyanýn saðýnda..
Ýlerde bir kiraz.
Yeþil yapraklarý,
Bankýn üzerine düþmüþ biraz..

Ýþte o bankta bir adam oturuyor..
Dikmiþ gözlerini havuzun berrak suyuna,
Dalgýnca düþünüyor..

Kim bilir, belki de kendince kirazla söyleþiyor..

“Söyle bana kiraz aðacý.
Hangi insan hak etmez þarap renkli meyveni..
Ve hangi insan
Bu aðaç benim diyebilir?

Örneðin kiraz aðacý..Örneðin:
Þu gördüðün zakkum
Diyebilir mi ki,
Pembe rengime bakmasýn þu çocuk
Ve konmasýn dalýma arý...
Veya bir kuþ diyebilir mi
Kullanmasýn benden baþkasý baharý...

Dayanýlmaz gibi gelse de bize bu acý
Örneðin kiraz aðacý...
Diyelim ki þu anda
Tüm yaþayan insanlar ölsek bir anda.
Yalnýz bebekler kalsa.
Ve aradan yirmi yýl geçse, büyüse bebekler
Doða ananýn kucaðýnda kardeþçe
Nasýl paylaþýrlar yaþamý sence..
Yine güçlüler haklý mý olur?
Hukuk, yine eþitsiz mi kurulur?

Ah kiraz aðacý,
Sanýrým yanýtý sende olmayan sorular sordum
Durumunu bilmeden belki de seni yordum...

Gitmek zamaný geldi bana
Hoþça kal kiraz aðacý, hoþça kal
Belki yine gelirim sana”...........